İlk defa duygularımı kaleme almayı düşündüm, o da buraya nasipmiş. kimseye anlatamadığım kimseye söyleyemediğim duygularımı burada sizlerle buluşturmak istedim. ama hayatımda ilk defa bir sosyal medya platformuna böyle bir yazı yazıcam ve hayatımdakileri de ilk defa kaleme dökücem. belki okumak isteyen olur. okursanız da benim gibi duygulara düşmüş olan değerli kardeşlerim illaki çıkar, yavaştan anlatmaya başlıyayım.
şuanda 22 yaşındayım bu duyguları düşünmeye başladığında ilk okulu yeni bitirmiştim yani on iki, on üç yaşlarında falandım. babam ufak yaşlarda sanayide ailesinden uzak bir şekilde çalışmaya başladığı için pek içindeki sevgiyi yansıtma duygusuna sahip biri değildi. ve ben bu huyundan dolayı çok kötü hissederdim kendimi, hala da ediyorum. etrafıma bakardım arkadaşlarım babalarıyla hep bi aktiviteler içindeydi ama biz hiç bir şey yapmıyorduk. babam bize fazla ilgi gösterdiğinde bizim şımarık biri olacağımızı düşünürdü. sevgiye aç bir şekilde büyümüş çocukluğumuz oldu babam sadece bana değil 2 kardeşime de ayni şekil davranıyordu.
yaşım büyüdükçe sözlü kavgalar etmeye başladık. ama her defasında keşke etmeseydik diyorum. insan bi yerden sonra çok doluyor ve patlamaya hazır bir bomba misali bekleyişe giriyor babamın bana ve kardeşlerime bir kere içten bi şekilde ‘oğlum’ ‘evladım’ dediğini duymadım. bu da insanın zoruna gidiyor. geceleri genellikle düşünürüm acaba neden böyle olur diye inanın bana babamın bana içten bir şekilde ‘oğlum’ demesini ve beraber bir şeyler yapmayı o kadar çok isterdim ki. inanın araba yıkamak bile çok büyük bir hayaldi benim için. ama şunu anladım bu geçmişimde evladınızı hiç bir zaman şımaracak diye soğuk davranmayın. soğuk davranırsanız sizden uzaklaşır ve çevresindeki insanlara yaklaşır sonrasında ne tür arkadaşlıklar içinde olduğu belli olmayan durumlara düşebilir. bu da sizi yani ‘babaları’ ve anneleri daha çok üzer.
kimseye akıl vermek haddime değildir ama bu yazıyı illaki okuyacak olan kardeşlerim olur Evlatlarınıza şimdi yoksa bile ilerde olunca yakın davranmayı ve ilgi göstermeyi bırakmayın. eğer bırakırsanız sonunda gene üzülen siz olursunuz.
EVLATLARINIZA KARŞI HİÇ BİR ZAMAN SEVGIYI IHMAL ETMEYİN
