Bir insan tekrar tekrar aynı hataya düşer mi?
Evet düşüyormuş , hem de defalarca..
İki gün önce bir arkadaşımın bana soğuk davrandığını , beni hep terslediğini , artık benden bıkmış gibi konuştuğunu farkettiğimde kendime “bir daha onu aramayacağım, yüzüne bile bakmayacağım” demiştim.
Çünkü bir insan size değersizmiş gibi davrandığında ondan hemen uzaklaşırsınız.
Ama ben o iki gün uzaklaşmama rağmen içten içe onu affetmeye başladım ve aradım.
Onun gözünde kuyruk sülük gibi yapışan biri olmuştum.
Buluşmayı teklif ettiğimde beni başından savıp reddetmişti.
Ve ben o an yine aynı hataya düştüm , keşke aramasaydım diye başımı taşlara vurdum.
Gerçekten neden bunu kendime yapıyordum?
İlk blog yazımdaki yazdığım cümleler aslında kendimin yapması gereken bir yapılacaklar listesiydi.
İnsan neden yanı başındakini umursamaz da sürekli imkansızı ister?
Ve ben ne zaman akıllanacağım?
Ne zaman diğer insanlar gibi duyguları bir kenara bırakıp mantık çerçevesinde hareket edeceğim?
İleride bir gün akıllanıp gerçekten olmayı istediğim insan modeli olduğumda bu yazdığım yazıları okuyup
kendime ” İyi savaştın, mücadele verdin ve artık başardın” demeyi o kadar istiyorum ki…
Bazılarınız bu yazıyı okuduğunuzda sanırım bir şey anlamayacaksınız ya da saçma bulacaksınız ama yazmak beni rahatlatıyor insanlara anlattığımda kimse anlamıyor bari kendimle konuşur gibi buraya içimi dökeyim de en azından ben kendimi anlayabiliyorum çünkü bu hayatı ben yaşıyorum.
Şunu da unutmayın birine bir şey anlattığınızda o kişi sizi tam anlamıyla anlamayacak çünkü o anlatılanları bizzat siz yaşadınız gördünüz ve hissettiniz..
