Hayatınızda hiç aşık olmayı denediniz mi? ya da rastgele önünüze gelen birine aşık olacak kadar delirdiniz mi? cevabınız evet ise acısını da muhakkak tatmışsınızdır. Bende aşık oldum ve canım çok yandı. hislerim çok derindi; çocukluk aşkımdı, içimde büyütmeye kıyamadığım çocukluğuma biçtiğim en kötü hikayeydi bu. büyüdüm çocuk olmak varken. biliyor musunuz? o evlendi, bensiz yapamazdı, hayallerimin ortağıydı ancak ben onun değilmişim..en çokta bunu öğrendiğimde büyüdüğümüz için lanet ettim. Büyümeseydik, belki hala…ne diyorsam; yine çeker giderdi yine kıyardı büyüyen aşkıma, ben çocuk kalbime onun büyük aşkını sığdırdım o beni o sahtekar kalbine sığdıramadı.. bugün öğrendim baba olmuş, çocuğuna da ikimizin üzerine hayaller kurduğumuz ismi koymuş Deniz.
neden deniz dediğinizi duyar gibiyim? sonsuz olsun istedim ismi gibi, aşkımızın olduğunu sandığım gibi.. birde ben hiç deniz görmedim, kokusu nasıl , nasıl hissettirir, rengi gerçekten mavi mi? bilmem. deniz olsun en azından artık bir denizim olmuş olurdu, kokusunu, nasıl hissettirdiğini bilirdim. ben denizin annesi olamadım ama o babası oldu. ona çok kızdım, Deniz’i benden aldığı için.. Özür dilerim Anneciğim! tek sahip olacağım seni bile bencilce aldılar elimden.
neyse ki atlattım bir şekilde. beni ağlatmayan bir acı haline geldi bile.. demem o ki geçiyor ya öyle ya da böyle yaka yaka geçiyor. o acının seni öldüreceğini sanıyorsun ancak ölmüyorsun, bunu okuyan okurum; belki acımız birdir, ortaktır.. aynı yerden bir daha kanama, sil gözyaşlarını ve seni sevmeye hazır kişilere kucak aç. unutma; bir insan bir yerden ilk kez yaralandığında karşıdakinin hatasıdır ancak ikinci kez yaralandığında kendi ahmaklığıdır.
Ama içimde kalmasın sormak istiyorum; HİÇ BİR ŞEY YOLUNDA GİTMEZKEN, SEN NASIL GİTTİN BENDEN?
