Bugün nasıl bir tablo ile vakit geçirmeliyim acaba dedim ve binlerce ressamın arasından İsviçreli Sembolist Ressam Arnold Böcklin‘in ”The Isle of the Dead” ile güzel vakit geçirebileceğimizi düşündüm. Böcklin‘in bilinirliği en yüksek ikonik eseri Ölüler Adası‘dır. Böcklin değişik zamanlarda bu eserin beş farklı versiyonunu yaptı. Hepsi de mezarlar, servi ağaçları ile aynı küçük Akdeniz adasının gösterildiği benzer sahneyi tasvir ediyor. Kiminde hava daha kapalı kiminde daha açık ve ebat farklılıkları var. Bizim inceleyeceğimiz üçüncü sıradaki Berlin versiyonu. Resim Avusturyalı sanat simsarı Fritz Gurlitt için yapıldı, çalışmanın isim babası da kendisidir. Sonuncusu Leipzig versiyonu, Dördüncü versiyonu ise ne yazık ki İkinci Dünya Savaşı sırasında yok edildi. İkincisi New York versiyonu, difteriden ölen kocasının hatırasını yaşatmak için sipariş veren Maria Berna için yapıldı. Marina Berna, Alman politikacı Oriola Kontu Waldemar‘ın eşiydi, bu resimin birincisi Basel versiyonunu, Böcklin‘in atölyesinde görüp bir benzerinide kendisi için istedi. Bilindiği üzere sanat eserlerinin birçoğu onun ismine sanatçısı vermez, burada olduğu gibi isimleri alıcılar, sanat simsarları belirler. Resimde, etrafı kayalıklarla çevrili orta kısmında büyük servi ağaçlarının bulunduğu, son derece durgun bir suyun üzerinde tekinsiz bir adam. Adanın içerisi karanlık, taşların üzerinde bir takım pencere, kapıların olduğu kaya mezarları açılmış. Bu zahmetli kaya mezarları yapıldığına göre insanlar belli ki buraya sıklıkla gelip ölülerini defnediyorlar. Adaya ulaşmak üzere olan bir kayık görüyoruz. Kayıkçı hafif eğilmiş, hemen önünde beyazlar içerisinde vakur bir şekilde ayakta duran bir kadın var. Kadının hemen önünde de bir tabut. Hava kapalı, ufuk çizgisi kaybolmuş, suyun yüzeyi ile gök yüzü iç içe geçmiş. Deniz yüzeyi son derece durgun, ölüm sessizliği resmin tamamında hissediliyor. Buradaki kayıkçı Corot’dan bahsederken değindiğimiz yer altı dünyasının nehri Sticks’te ölülerin ruhlarını taşıdığı kayığıyla dolaşan Kahron’a atıfta bulunulur.
Kaynak: Umberto Arte ile Sanat II
