Neden bilmiyorum ama çocukluğumdan bu yana hiç doğru düzgün arkadaş edinemedim. ilk okula giderken sınıftaki bazı kişiler teneffüslerde kol kola gezip dolaşıp muhabbet ediyorlardı . Onlara çok özenirdim . Hiç unutmam bir kız arkadaş grubu vardı 4. sınıfa giderken çok çabaladım aralarına girmeye ama onlar beni hizmetçi gibi gördüler . Yani görmüşler . Neslihan bize kantinden şunu al,beden dersinde sularını unutmuşlar benden istiyorlardı, bende salak kafam, çok sevinirdim beni aralarına alacaklar diye hemen koşar giderdim. Ama ne haddime .Neyse artık ilk okul bitti artık orta okula geçtim ve asıl hikayem burada başladı , en çok hayatıma dokunan ve etkileyen dört yıl . Beşinci sınıfa giderken ailem beni kuran kursuna yatılı olarak verdi . İmam Hatip orta okuluydu . birinci dönemim alışma süreciydi , çabucak geçti . ikinci dönem artık ben de arkadaş edinmek istiyordum ve ilk adımımı attım. Kursta üç hafta kalıyorduk .Babam haftanın başında 10 lira verirdi ,ben de okulun ilk günü hemen kızlarla birlikte dolaşır onlara kantinden bir şeyler ısmarlardım . Birinci gün böyle geçerdi ve benim param biterdi. Sonraki günler param yok ,açım bir şeyler yemem lazım . Sınıfa girerlerdi sıralara otururlardı, karşılıklı yemeklerini yerlerdi ,sohbetlerini de yaparlardı bir güzel . Ben onlar yerken ağızlarına bakardım . O zamanlar anlamadım ve bir yıl boyunca böyle devam etti .
ARKADAŞ OLAMIYORUM
