Ne uzak olan bana yakınlaşacak kadar etken ne de yakın olan uzaklaşmayacak kadar samimi… Bir bilinmezlik çemberinde çırpınan bedenimiz ruhumuzu hapsediyor.
Vakitler vakitsizleşirken sensizliğim sensiyor, susarcasına sana susuyorum. Sensizken sen olan günleri kovalarcasına özlüyorum.
Sende ki bu durum nedir deseler açıklayamayacak kadar bilinmezlik içerisindeyim.
Hassasiyetlerim hassaslığını kaybediyor, zihnime zulmeden bu durum beni sabun gibi eritirken farklı etkenlerinde olması ansızın kaybolmama sebebiyet veriyor.
Ben sensizlikte kaybolmuşken senli olan kaybolmuşlukları mı özlüyorum. Bilmem ne kadar doğru lakin olanlar bu.
Bir tutam sessizlik eşliğinde sensizlik….
