Tükendiğinin farkında mısın?
İçinde yer alan o tüm güzel hisleri uzun zamandır hatırlamadığını ,onları unuttuğunu ,kendine cezalar verdiğini ne zaman göreceksin? Yüreğinde ki o siyah lekenin sevda olduğunu kaç asır sonra bileceksin? Yazmak bana bir vazife ise o an bir kandilin altında satırlarımın okunmasını isterdim. An değişmez ama bil ki sen değişirsin. Unutma sen o eski sen değilsin. Hissedemediğin, o anlarda takılı kalanlar. Şimdi yeni bir an oluşturma mektubu yazıyorum sana. Evet sana ,bu satırları okuyan sana.
O zaman tekrardan merhaba… Elbette ki derinlerde kalan asla bu çağa uygun olmayan hislerin var biliyorum. Sen ölmedin ki sen sadece biraz büyüdün. Şimdi işte burada biraz nefes alalım. Görünmez dediklerin görülür. Çözülmez dediğin çözülür. Gönül bağın evvelden bağlandı sana. Kaç şair yazdı ,o yara bu yara. Geldim işte yanına. Sırtımı dayadığım bilinmezlik, içine çekiyor her defasında. Hem sesinin fotoğrafı olsa inan ki asardım duvarlara. O bilinmezlik de çare getirirdi bana.
Ben an oluşturmak için uzun zamandır bekledim. Şimdi göremediklerini kalbinin odacıklarında kalan yaşanmamışlıklarla bulacaksın. Doğru zamanı bulduğunda yeşerecek filizlerin. Hiç bir şeyler her şey oluyor zamanla. Ne bir rüya ne de bir öykü ,bu sadece düğüm olan bir gönül bağı türküsü.
Gözlerinin ardındaki sararan hikayelerden değil yüreğinden tanıyorum seni.
