Bazı zamanlar hayattan kendimi soyutluyorum.Bir bilinmezliğin ortasında birşeyleri düzeltmek inan aklıma bile gelmiyor.
Saatin kaç olduğu,takvim yaprağının hangi günde asılı olduğu ilgimi çekmiyor.
Bir garibim bu akşam nedenini bilmiyorum.
Kalp kırıklığı gibi değilde,hissizliğin verdiği hüzün kaplıyor içimi.
Birini sevemiyor ya da özleyemiyorum uzun zamandır.
Bir ağaç gibi olduğum yerde yağmurun yağmasını bekliyorum.
Yapraklarımın dökülüyo oluşu kara kışın habercisi biliyorum.
Fakat artık kış korkutmuyor beni.
İçimde tarif edemediğim miskin bir rahatlık var.
Ya büyüyorum,ya da ölüyorum.
Aklım Başımda Değil
Subscribe
Giriş Yap
Yorum yapmak için giriş yapmalısın
1 Yorum
Beğenilenler