Gerçekten de Türkiye’de, bazı şeyleri anlamlandırmakta zorlanıyorum…
Taş üzerine taş koymak…
Büyük bir erdemdir.
Bugün, Türkiye’de 20 yıldır tek parti iktidarı var.
Kendince “hizmetler” ifa etmekte.
Nedense, memleketimizde “taşı gediğine koyma” hasletini bir türlü başaramıyoruz!
Konum:
Ülkemizde senelerdir üretilmiş, bina edilmiş hizmetler ve taşınmaz mallar.
Çoktandır “müzmin muhalefet” cenahı, Türkiye’de yerine getirilmiş taşınmaz yatırımları dillerine dolamaktalar.
Türkiye’nin dört bir yanının otoyollarla donatılması, eskimiş yolların çift şeritli yollarla yenilenmesi, nedense muhalefet yazan çizen saflarında da bir rahatsızlığa neden olmakta.
Neden?
Yine…
Özellikle, savunma sanayiinde ivme sergilenmesi, tankından tutunda zırhlı araç üretimine kadar değişik kategorilerde yerli ve milli üretim gerçekleştirilmesi, tek cümleyle “rahatsızlığa” neden oluyor.
Neden?
Hani, biz “kendi kendine yeten” bir ülkeydik. Muhalefet yapanların sanırım kendi kendine yeten ülkeden anladıkları… Tarım…
E o zaman… Yol yapılmasın… Savunma sanayiinde atılım gerçekleştirilmesin… Milyonlarca ya da milyarlarca doları, dışarıya biz yiyemedik siz yiyin diye, transfer edelim!
Bilmiyorum, ne olacak bu “akıl tutulması” hallerimiz?
Gelecek güzel gelecek mi?
İdrak hallerimizde acaba bir değişim yaşar mıyız?
