Merhaba! Bugün bahsetmek istediğim konu en yakınım, dostum biricik köpeğim.
O benim gerçekten her şeyim, dünyam. O benim ailem ben de onun ailesiyim. Biz her şeyi beraber atlatıyoruz. Beraber gülüyoruz beraber ağlıyoruz beraber sinirleniyoruz hatta beraber havlıyoruz bile 🙂 Ondan önceki yaşamım ne kadar boş ve sıkıcıymış diye düşünmekten duramıyorum. Iyi ki hayatıma girmiş benim oğlum. O benim evlâdım aynı zamanda kardeşim, annem, babam kısacası o benim ailem.Belki içinizden “Yok artık abartıyorsun altı üstü bir hayvan o ” diyorsunuzdur ama öyle değil. Hangi insan en kötü halinizle bile sizi seviyor ki? Hangi insan siz ağlarken,üzgünken sizin yanınızda olup şapşal şapşal hareketler yapıp güldürmeye çalışıyor ki? Ya da her koşulda sizi seven var mı? Yok. Çünkü insanlar terk ederler ama hayvanlar koşulsuz sever ve asla bırakmaz. Hiçbir hayvan sizi çirkinsiniz, fakirsiniz, cimrisiniz, egolusunuz, zenginsiniz, güzelsiniz diye ayırmaz.Çünkü onlar bizler gibi kırıcı,düşüncesiz değiller.Onların tek istediği sevgi.
O beni hayata bağlıyor. Ayakta ve güçlü durmamı sağlıyor. Gözümün içine baktığı anlar sevgisini içimde hissediyorum. Beraber gün batımında koştuğumuz, yürüdüğümüz zaman o kadar özgür hissediyorum ki.Onunlayken her şeyi başarabilirmişim gibi geliyor. Onu kaybetme tehlikesiyle yüz yüze gelince onunla olduğum anları daha iyi anlıyorum.Biz birbirimizden kopmayacağız hiç ve her şeyi beraber atlatacağız-her zaman olduğu gibi-
Lütfen gitme.
Seni seviyorum annecim🖤
