Her bayram olduğu gibi bu bayram da kalbim de bir sızı. Sabah uyanır uyanmaz pencereye koştuğum zaman derin bir iç çekip ah o eski bayramlar diye içleniyorum. Sahi nerede o eski bayramlar? Arefe akşamından hazırlardık kıyafetlerimizi başucumuza koyar ve bakıp bakıp mutlu olurduk. Sabah uyanır uyanmaz ev halkının bayramını kutlar sonra mahalle mahalle gezer ve harçlık beklerdik. Utangaç cocuklardık direkt harçlık diyemezdik öylece kapılar da beklerdik. Tabi eski zamanın insanları yüzümüzdeki masumiyeti görürdü harçlık verirdi . 1 tl bile bizi mutlu ederdi o zamanlar. Koşa koşa mahalle bakkalına giderdik topladığımız harçlıklar oracıkta elimizden uçar giderdiKocaman aile sofraları hazırlanırdı eş, dost ,akraba hep birlikte kahkahalar eksik olmazdı. Şimdiler de dönüp baktığımız zaman geçmişe o günlerin sıcaklığı burnumuz da tütüyor. Ne oldu bize ,ne oldu dünyaya da bu kadar değişti herşey? Şimdiler de bayram şekerleri aynı tadı vermiyor. Bize verilen 1 tl mutlu etmiyor. Rakamlarmıydı değişen yoksa biz mi büyümüştük? Mahallenin çocuklarında da heyecan göremiyoruz. Gerçi mahalle de eskisi gibi tadı ,tuzu yok. Her yer bina yığınları ile doldu. Rahat bir şekilde al satarım bal satarım oynayamıyoruz. Eski günler bize uzak kaldı ,biz ise eski günlerin sıcaklığına hasret…
Ah O Eski Bayramlar
