Muhabir : Merhabalar, öncelikle röportaj isteğimizi kabul ettiğin, sıcak ve nazik yaklaşımın için çok teşekkür ederiz. Söze seni tanımakla başlayalım kimdir Ayodele ?
Ayodele : Merhaba benim adım Ayodele, adımı köyümüzdeki en yaşlı bilge kişi Pumza koymuş.
Muhabir : Kaç yaşındasın ? Adının anlamını biliyor musun ? Pumza kaç yaşında ?
Ayodele : Ben 13 yaşındayım , adımın anlamı neşe, mutluluk demek bildiğim kadarı ile. Pumza’yı ise hiç görmedim, ben doğduktan kısa bir süre sonra ölmüş, rahmetli annemin anlattıklarına göre 35-40 yaşlarında olması gerekiyor diye düşünüyorum.
Muhabir : Annenizi kaybetmişsiniz anladığım kadarı ile biraz ailenizden bahseder misiniz ?
Ayodele : (Söze hemen başlayamıyor, gözleri biraz doluyor) Evet annemi ben 3 sene önce, 10 yaşındayken kaybettim, Annem öldüğünde 25 yaşındaydı. Annem, üvey babam ve 3 kardeşim ile birlikte yaşıyorduk. Babamı hiç görmedim iç savaş esnasında annem bana hamileyken öldürülmüş, öldürüldüğünde henüz 17 yaşındaymış, Annem beni doğurduğunda 15 ,ablamı doğurduğunda ise 13 yaşındaymış. Annem babamı severmiş ama daha sonra kabile büyüklüklerinin zoruyla tekrar evlendirilmiş, şimdiki 3 kardeşim ikinci babamdan, onu hatırlıyorum iyi bir adamdı ancak köyümüzde ülkemizde iş imkanı olmadığı için annem öldükten sonra çalışmak üzere başka ülkelere gitti, ondan hiç haber alamadık.
Muhabir : Hiç okula gittin mi ? Büyünce ne olmak istiyorsun ?
Ayodele : (Önce biraz gülüyor şimdi) ben zaten büyüyüm, kocaman bir kadınım . Bizim köyde hiç okul yok ki olsaydı gitmek, okuma yazma öğrenmek çok isterdim. Bir evimin olmasını kardeşlerimin sıcak yemeği olmasını ve uçağa binmeyi çok isterdim. Pilot olmak bulutlara yakın olmak onlara dokunmak isterdim.
Muhabir : Şu an nasıl yaşıyorsunuz, geçiniyorsunuz ?
Ayodele : Bizim köyümüz Afrikanın küçük köylerinden biri, tarım ile uğraşıyoruz ancak tarlalar bizim değil kabile liderlerimizin,, bazen kuraklık oluyor o yıllar çok az gıdamız oluyor, zaten genelde tahıldan yapılmış ekmek tarzı gıdalarla besleniyoruz. Ben ve 2 kardeşim tarlada çalışıyoruz, onlar 9 ve 8 yaşındalar, 5 yaşındaki en küçük kardeşim şu an şanslı köydeki diğer çocuklarla oyun oynayıp bizi bekliyor.
Muhabir : Seninle birlikte 4 kardeşin var bu çok değil mi ?
Ayodele : Hiç de çok değil ama ben şanslıyım çünkü benim sadece 2 kardeşim öldü, Biri daha 1 yaşındaydı kuraklıktan dolayı o sene hiç iyi beslenememiştik maalesef açlıktan öldü, diğer kardelşim 3 yaşında sıtmadan öldü eğer yaşasaydı biri 3 diğeri 7 yaşında olacaktı şimdii (gözler tekrardan dolu dolu oluyor). Burada insanlar 12,13 yaşında çocuk sahibi olmaya başlıyorlar 10, 12 çocuk doğuran çok fazla kadın var köyümüzde maalesef bu çocukların çoğu hastalıktan ya da açlıktan ölüyorlar.
Muhabir : Sen evlenmeyi çocuk sahibi olmayı düşünüyor musun ?
Ayodele : Aslında hiç düşünmüyorum ancak kabilenin ileri gelenleri geçen sene beni bir adamla evlendireceklerdi 14 yaşında güçlü bi adamdı ancak iç savaşta öldürüldü. Şu an zaten benim gibi köyde 15-20 kadın var evlilik yaşında olan ancak erkeklerin büyük kısmı ya iç savaşta öldü ya da çalışmak için başka memleketlere gitti.
Muhabir : Şu an bütün dünya Corona Virüs etkisi ile korku ve panik içerisinde sen de korkuyor musun ?
Ayodele : Ben mi ? Ben büyükanne ya da babamı görmedim, babamı görmedim, annemi 10 yaşında kaybettim, 2 kardeşimin ölümünü gördüm, köyden onlarca çocuk ve akrabamın hastalıktan, açlıktan iç savaştan ölümünü gördüm. Ben zaten ne kadar yaşayacağımı bilmiyorum, hayal kurmak bile hayal geliyor bizim köyde kimse Corona’dan korkmuyor, kimse de korkmaz, korkamaz zaten, belki aşırı rahata alışmış hiç yokluk görmemiş dünyanın diğer tarafı için büyük bir korku olabilir ancak bizim baktığımız yerden çok küçük corona görünmeyecek kadar küçük.
NOT: Yaşanmış gerçek hayat hikayelerinden kurgulanmıştır.
