Seni affediyorum.
Affettim seni.
İçim paramparça ama affettim seni.
Gerçekten affetmek istiyorum.
Acımla baş etmem için seni affediyorum.
Duygularım karmakarışık en zor olanı da nasıl baş edeceğimi bilmediğim, tek başıma savaşmak zorunda olduğum bu acıyla nasıl baş edeceğim. Bu acının geçmesi canımı bu kadar yakmaması için seni gerçekten affetmem gerektiği. Kolay değil, asla da olmayacak bazı insanlar için affedilmeyecek bir hatayı gerçekten affetmeden bunu atlatamayacağımın farkındayım. Yanımda kalsan da, benden gitsen de seni affetmeden bunu aşamayacağım. Ben bu girdabın içinde kaybolup gitmek istemediğimin farkındayım. Kendimi yok saymak istemediğimin de farkındayım. sevgim gururumun üstünde mi? Onu bilmiyorum. Sevgi, aşk gibi duygular hala var mı? Bunu da sorgular durumdayım. Evet acı benim acım, dert benim derdim canımı yakan da senin bu acıdan benim kadar etkilenmemiş olman. Can yakman ama benim kadar canının yanmaması. hiç yaşanmamış gibi davranman. bu kadar kolay olmamalı geçmişe sünger çekmek, bir kalbin üstünde bu kadar tepindikten sonra acı çekene bu kadar kayıtsız kalınmamalı.
Bu sebeplerden dolayı ki: seni geride bırakmak istiyorum, acımı tek başıma yaşamak ve zamanın bana nasıl ilaç olduğunu görmeni istiyorum, her şeyin zamanla geçtiğini, şimdi acıdan ezik büzük kalan benim nasıl dimdik bir insan olduğumu görmeni istiyorum. Her katil olay yerine mutlaka dönermiş, döndüğünde ben burada olmayacağım…
Affetmek artık çok zor, hatta yok….
