Yürek dillenir de söyleyemez gönüle. İçin için atar, yanar da ses etmez. Çarpınır durur. Görünce meylettiğini , içlenir sessiz sessiz. Gözden bir bakışla kıvılcım olur duygular. Şair eder, seyyah eder, filozof eder. Bir söz olur dilde, adına aşk der.
Aşk…Ben sevmesem seni, anılır mıydı adın? Her görende kıpırdamasa içim yanar mıydın sende benim gibi? Anlar mıydın iç hesaplarımı ve kimsesizliğimi. Uzanan titrek ellere vurur muydun yüreğinin zincirlerini. Güneş mi olurdun karanlık gözlerime yoksa ay mı? Saatlerce düşünmelerime an olur muydun? İsabet eder miydin on ikiden, sevmelerinle beni.
Ben olmasam sende hiç olurdun. Kuru bir ifadeyle adın kalırdı. Sana can veren bir yürek olmasa kıymetini kim anlardı? Ondandır şımarıklığın. Sevildikçe, böbürlenişin vede umarsızlığın. Adını ben koydum senin. Aşksan aşksın, yorma artık beni. Ben varsam gerçek, yoksa koca bir yalansın.
