Biri girer hayatınıza dengeniz şaşar. Buldum dersiniz bu beni anlar tamamlar dersiniz. Çayı onun gibi açık ve iki şekerli içerken bulursunuz kendinizi. Aslında o değil siz onu tamamlamaya o olmaya onu anlamak için çayınızı bile aynı içmeye başlarsınız. Sabahları kahveyi onun içtiği gibi filtre ve altı şekerli içersiniz aldığı hazzı anlamak deneyimlemek için, Bir güler sanırsınız ki size imkansızı oldurmuş, Bir sarılır öyle bir şefkati daha önce görmediğinizi sanırsınız.
O baktığında zaman durur bakışlarında kaybolmak bir daha dünyaya dönmemek istersiniz, Onla boş boş oturmak bile o kadar iyi ve anlamlı gelir ki sizin için kaliteli zaman geçirmek için tek şart aslında O’dur. O size gelmeden siz çoktan ona gidersiniz. Siz ona giderken kendinizden geçerken ne mi olur? O sizden sebepsizce gider. Onun yokluğunda bıraktığı acıyı bile seversiniz. Çünkü siz onu kendinizden vazgeçerek sevmişsinizdir. Ne o bir daha öyle sevilir ne de siz birini öyle sevebilirsiniz. Çünkü siz bir daha kendinize gelemezsiniz ki başkasını sevebilesiniz.
