Aslında üzücü değil bu olanlar üzücü olan toplumun üzerimize kurduğu baskı ahh.bu baskılar insanı gözyaşına itiyor.hayatınıza birileri girer ve çıkar belki tekrar girer ve yine çıkar ve tekrar tekrar bu tekrarlar neden toplumu ilgilendiriyor.yada “bu kadar insan hayatına girdiğine göre demekki onda bir sorun var”düşüncesi boğuyor toplumu neden?peki ne zaman kıracağız bu geri düşünceleri yaşanmışlığıyla beraber gönlü kırılmış gururu bi çare gören “sevilmek”kelimesini kendinden horgören kendini zavallı sanan kadınlarımız ve erkeklerimizin üzerinde kurulan bu geri düşünceler zaten kendi içinde dahi bastıramadığı bu acıları ağızınıza alıp basit bir sakız gibi geveleyip yaşanmışlığın acı pençesine takılan bu insanların yüzüne gevelediklerinizi vurmak ne kadar acı.ve ne kadar alçakça yaşanmışlığın içinde kaybolan bu insanları göz yaşına,acıya yada ölüme attığınızın hiç mi farkında değılsıniz artıķ durun.durmalısınız çok can yakıyor.çok gözyaşı akıyor.tekrar hayatımızın merkezine birilerini koymak kendi içimizde çözemedıgımız zorluklardan ziyada Ayşe,beyza ne der oluyor toplum baskısı intihara sürüklüyor.kendine olan güvenini kırıyor “sevilmek sevmek”gibi en güzel olan şeyleri bir çiçek gibi soluyor.soldurmayalım artık duralım.yaşanmışlığıyla kendine mutluluğu hor gören üzülünce kuruyan toprak gibi olur toplumda ona can veren bir su olmalı.
Acı.
