SEVMEK
sevmek nedir ? sığabilir mi bilmem kaç cümleye.. yüklenir mi anlamı, yazılan satırlara..
sevmek öyle bir şey ki yüreğinden düşen bi parçayı bir başkasına koşulsuz armağan etmektir. o hediyeye nasıl bakacağını bilmeden düşünmeden teslim etmektir. aşık olmak gibi değil sevmek. aşk gibi bir heyecan değil veya kıpır kıpır yerinde duramamak değil de öylece bakmak. susarak anlamak, gözlerinde bulmak kelimelerin anlamlarını..sevmek her zaman karşılıklı değil,evet.. karşılıksız da öyle büyük bir nimet ki.. birini yanında taşıyamasan da baş ucunda gibi yüreğinde taşıyorsun. sevmek, sürekliliğe bırakır kendini, kalbinde evi olur. her an delidolu yerinde duramamak gibi değil de bi tebessüm gibi her zerrende bunu her an hissetmek.. seni düşünüyorum demek değil de sen zaten hep bendesin demek. bana bu şarkılar hep seni hatırlatıyor. seni anlattığı için değil.. her dinlediğim sen gibi fısıldadığı için sensin. tabii ki acıya da bırakıyor sevmek yerini. severken acıyı hissetmeyi. tek bir duygu bile her yerini kaplarken büyük bi ağırlık olan acı da yoldaşlık ediyor. her aklıma düşüşünce kafamda bazı anılarla yüreğimdeki gerçek hissedilen sancı. bi ağırlık var koynumda.. nefes almamı zorlayan, konuşurken kelimeleri bir bir boğazıma dizen..
aslında bana benden daha yakınsın ama neden hala uzağımdasın. eylül’de geleceğim sana.. sende gelir misin ? yine rastlaşmak istiyorum seninle.. uğruna yazdığım o şarkıları bir bir göğsüne yaslanırken fısıldayarak okumak istiyorum. eline yine bir yaprağı bırakmayı ama o eli hiç bırakmamayı istiyorum. zamanı durdurup bizi geceye hapsetsem, mehtaba gezintiye çıksak beraber, yalnızca ikimiz.. hatta belki bir oluruz.. öyle özledim ki seni, kokunu, gülüşünü, gözlerini, kıskandığım o kirpiklerini..
şarkılarda rastlaştık biz seninle, sende yorgundun bende. hayatla yarıştığımız bi savaştan çıkmış gibi bi yokuşta öylece oturup ayaklarımızı sallarken çakıştık. ne kadar arkamı dönmeye çalışsam da uçurum bu sonuçta, yine sana yaslanır oldum. kaçmaya çalıştım ama adımlarım benden emin çıktı. her yolun sonu hatta çıkmaz sokaklarım bile sana çıkar oldu. korkarken sen kaldırdın beni.. sarıldığında tüm yüklerim bir bir döküldü.. sana ilk hitabım huzurumdu. insan mutlu olabilir, sevinçli olabilir ama öyleyken bile bazen o huzura erişemiyor olabilir. huzurumdun.. benden bi parçaydın sen. kaybetmişim seni bu kainata gelince.. ama kader işte, seviyor tesadüfleri.. çabalasak olurdu sevgilim, yine sarılırdım sana yine yatardım koynunda. tekrar geçerdik o sokaktan tekrar gülerdim sana.. yine kaçırırdım gözlerimi ama ya gidersen.. olsun, gideceğini bile bile yine o yapraklardan verirdim sana, seninle yeşerdim ben.. kimseyi böylesine içimden bilmedim. kimseyi böylesine düşlemedim.. kalbimin 4 odacığı da sana aitmiş gibi, oturmuşsun oraya bi köşede..
evin seni çok özledi, geç olmadan gel. eylül yaklaşıyor. geleceğim sana. nolur sende uğra bana.
seni seviyorum
