Sesi azalsa bile, Tammy çoktan kanatlarını açmış ve uçup gitmişti.
Gri fare rüyasından uyandı, gözlerini ovuşturdu ve sadece Tammy’nin kanatlarını çırpıp çıkarken figürünü gördü.
“Shiloh başı dertte …” diye mırıldandı ama Tammy bunu duymadı.
“Ne? Az önce kimin başının dertte olduğunu söyledin? “Diye sordu Eliza.
“Serçenin Shiloh’un başının dertte olduğunu söylediğini duydum.”
Tammy bu yolculukta çok hızlı uçtu. Gözleri öfkeyle kırmızıydı ve göğsündeki öfke fiziksel gücünü zirvede tuttuğu için yorgun hissetmiyordu.
Shiloh onu aldattı.
Onu bir ejderhaya çeviren Shiloh’du.
Shiloh, Xilan Krallığı’nın prensesini sevdi ve evleniyor olabilirler. Aynı ırktandı ama cinsiyetleri farklıydı.
– O … Prensesi gerçekten bu kadar çok mu seviyordu?
Şu anda Tammy, yukarıdaki üç şeyden hangisinin onu kızdırdığını gerçekten anlayamıyordu.
Yolda, Shiloh’u acımasızca sorgulamanın sayısız yolunu hayal etti, Shiloh’un itibarını kaybetmesini ve utanmasını istedi, tüm dünyaya Shiloh’un gerçek yüzünü anlatmak istedi, kibirli prensese Shiloh’un onu yakalamasına yardım ettiğini söylemek istedi. Shiloh’un sahip olduğu her şeyi yok etmek istiyordu!
Yine de hissettiği tüm kızgınlık, tüm adaletsizlik, tüm öfke, gökyüzünü karartacak kadar şiddetli olmaktan, Shiloh’u gördüğü andaki dalga gibi aniden gerilemeye gitti.
Kalbi keskin bir bıçakla kana ve ete karışmış gibi hissetti, acının kalbinden dışarıya doğru yayıldığını ve parmak uçlarının bile titremesine neden oldu.
Acı yüzünden göğsündeki titreği duyabiliyordu.
–Kimdi… onu bu şekilde döven!
Shiloh, boynunda bir kemer ve çift başlı bir çatal bulunan tahta bir kazığa bağlandı. Kemer, bir tarafı çenesine, diğer tarafı da göğüs kafesine gelecek şekilde çatalı boynuna bağladı.
Shiloh başını dik tuttu ve hareket edemedi çünkü uykuya daldığı anda başı düşecek ve keskin çatal çenesini ve göğüs kemiğini delecekti. Öyle olsa bile, çenesi ve göğsü zaten kanla lekelenmişti.
Vücudunun üst kısmı çıplaktı ve iri kenevir ipiyle bağlanmış, vücudundaki koyu mavi ve mor lekeleri ortaya çıkarmıştı. Bunun dışında neler yaşadığı bilinmiyordu ama korkunç yaralarla kaplıydı. Kırbaçlanmış gibi görünüyordu, yaraları acımasızca açılıyordu, bazıları zaten iltihaplanmıştı.
Tammy sadece kalbinin o kadar sert bir şekilde ezildiğini hissetti ki acıdan nefes alamıyordu.
Ve Shiloh’un yanında üç sağlam adam onu çevreledi.
“Bir kadeh kaldırmayı sadece hükmen içmek için mi reddediyor? Gerçekten prensesle evlenmeyi reddetti mi? Bu adamın beyni kırıldı, değil mi?”
Gün biter bitmez giyotinle gönderileceksiniz.
Nasıl olur da hiç korkmuyormuşsun gibi hissettiriyor? ”
“Haha, ejderha ile işbirliği içinde. Ölümden nasıl korkabilir? “,
“Kesinlikle … Prenses bu aptalın aslında ejderhaya ilaç koyduğunu bile söyledi …”
Ama Shiloh başını dik tuttu ve tek kelime etmedi.
Başka bir adamın eli aniden uzandı ve Shiloh’un beline dokundu. Kötü bir şekilde güldü ve dedi ki, “Güzel görünüm, iyi figür, yola çıkmadan önce biz kardeşlerimizin eğlenmesine izin vermeye ne dersiniz?”
Yanındaki adam onun böyle şeyler söylediğini duydu ve Shiloh’un pantolonunu çıkardı.
O grup adam müstehcen bir şekilde güldü. Onlar sadece sıradan muhafızlardı ve normalde şövalye seviyesinde varoluşlar görmezlerdi. Ha.
Şimdi bu şövalye ellerine düştüğüne göre, onu aşağılama fırsatını nasıl kaçırdılar?
Shiloh solgundu, gözlerinin altında siyah halkalar vardı. En zayıf gücü bile kalmamıştı. Önündeki pisliğe kıpırdamadan baktı, dudakları açılıp kapandı. “… Kaybol.”
Sesi soğuk ve net olmasına rağmen güçsüzdü. “Hahaha … yalvar bana, o zaman bana yalvar … biraz daha nazik olacağız hahaha …”
Tam o sırada, patlayıcı bir rüzgar yükseldi. Rüzgar güçlü ve hızlıydı, platformdaki mumları göz açıp kapayıncaya kadar söndürdü. Sayısız şamdanlar, kılıçlar ve bıçaklar yere çarptı, gürültü ızgaralı ve keskin, gökyüzünde şiddetli bir şekilde çırpınan kanatların sesiyle eşleşti. Adamlardan biri yukarı baktı ve şok içinde yere oturmak için hemen geriye düştü!
Karanlıkta onlara doğru uçan kocaman bir siyah ejderha gördü. Ejderhanın gözleri kırmızıydı, ağzı açıktı ve soğuk ışıkla parıldayan keskin dişleri ortaya çıktı. Yüksek sesi, titreyen kalplerinde gerçek bir korku hissediyorlardı. Kükredi: “Siz ölümü arıyorsunuz …”
