Bir Damla Gözyaşı

İlk defa birisine yazı yazıyorum nasıl başlanır bilmiyorum, aslında bu yazıyla size hem insanların gereksiz ön yargılarından ve bunun kişiyi etkilediği etkilerinden bahsedeceğim cümlenin  girişini alışık olmadık şekilde resmi yazdım elinde olmaksızın resmi olmak zorunda gibi hissediyorum kendimi .Başlayayım o zaman. Ben 20 şubat Adana da doğdum.Hayata gözlerimi ayrılıkla açtım.

Annemle babam ayrılmışlardı aslında ben doğduktan sonra ayrılmışlardı ben de bilemezdim küçük bir olayın beni bu kadar etkileyeceğini.Babam annemle beni bırakıp gitmişti annem nasıl hissetmiştir düşünsenize kocanızla aranızda hiçbir şey yok annenizin evinize gidiyorsunuz ve eşiniz size  ayrılalım ben her ay size para göndereceğim diyor .Annem beni sevgiyle büyüttü, 4 yıl her gün beni yaz kış demeden okula götürüp getirdi hani bir söz vardır ya  kadınlar zayıftır ama anneler güçlü annem benim örnek insanım idi ve  ben babamla ilk kez 8 yaşında görüştüm bizim olduğumuz şehre gelmişti ve beni de dayım götürmüştü yanına ona o kadar kinliydim ki haykırmak istiyordum yeter artık git demek istiyordum . Konuşmak istiyordum ama konuşamıyordum  bana tam da gel içeri kızım dedi yanımdaki kızlara baktım  2 tane de üvey kızı vardı onlara söylüyor zannettim ama bana söylüyormuş  inanamadım çünkü babalık yapmamıştı ne aradı ne sordu ben ismini  daha  yeni öğrenmiştim. o gün yüzüne bakamadım içimde istemsizce bir utanç duygusu vardı.  O ise gülüyordu rahatça hiç utanma duygusu olmadan ,Benim karanlığım o günden sonra değişti.

  • Okulda arkadaşım yoktu kimse beni arasına almazdı her teneffüs tek başıma sırada oturup annemin hazırladığı yemeği yerdim.İçimde hep tuhaf bir his vardı borçlanma, memnuniyet ve her şeyin suçlusu bendim.hoşlanmazdım bana babamı sormalarından herkeste yüzüme bakarak hiç tereddüt duymadan yüzüme karşı her şeyi sorarlardı bazıları da arkamdan bu kız tek çocuk olduğundan böyle derdi. Hep içten içe birinin beni anlamasını teselli edip iyi misin demesine hasrettim ben.Ben herkese göre egolu notları iyi sosyalleşmeyen biriydim hem birisi beni sevsin istedim evde saatlerce ders çalışıp test çözerdim günde bir kitap bitirirdim sırf birisi gelip beni tebrik edip belki benimle arkadaş olur diye babamla 8 yaşımda görüştüm ama yüzünü hatırlamıyorum 11 yaşımda ilk kez  numarasını bulup konuştum ve ben ağlıyordum konuşamıyordum beni neden bıraktın demek istiyordum ama soramadım onun bana sorduğu tek soru ise Derslerin nasıl iyi mi  ben ise sadece hıhı diyebildim .Benim gündüzüm herkesten karanlıktı.Sadece bir dileğim vardı büyümek istiyordum büyüyüp her şeyi unutmak çok mu zordu.Sadece tek bir şeyi hatırlarım İnsanlar birlikteyken de yalnız kalır.
meryem-feyza-karatas
Subscribe
Bildir
1 Yorum
Beğenilenler
En Yeniler Eskiler
Inline Feedbacks
Tüm yorumları gör
Önceki
Zamanın içindeki sen
Sonraki
JEFF THE KİLLER ASLINDA KİM? CREEPYPASTA EFSANEVİLERİ

JEFF THE KİLLER ASLINDA KİM? CREEPYPASTA EFSANEVİLERİ

İlginizi Çekebilir

kooplog'dan en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerez (cookie) kullanıyoruz.