Biraz günümüz ilişkilerinden konuşalım mı?
Ne kadar kolay bitiyorlar değil mi, sanki birbirlerinde hiçbir iz bırakmamışlar gibi, hiç zaman geçirmemiş, hiç gözlerinin içine bakmamış, hiç sarılmamış, hiç sevdiklerini birbirlerine söylememişler gibi hatta hiç dertlerini anlatmamışlar gibi hoş çoğunluğun derdi de aynı zaten. Dertleri o bundan ayrıldı, o onu aldattı, bu beni sevmiyor veya arkadaşım beni sattı falan tabi geneli için konuşuyorum gerçekten derdi olanlar zaten herkese gidip de anlatamazlar.
Aslında bu kadar kolay bitirilmesinden herkes sorumlu eğer sen başkasının güvenini kırmasaydın o da senin güvenini kırmazdı, gençliğin en büyük sorunu da bu aslında güvensizlik insanlar yalan söylemeyi o kadar normalleştirdi ki herkes her gün 10 yalan söylüyor mudur sizce?
Bence daha fazlasını bile söylüyordur peki siz günde kaç yalan söylüyorsunuz bir düşünsenize, hiç değilse en az bir, e böyle, böyle alışıyorsunuz normal geliyor artık ama başkası size söylediğin de kırılıyorsunuz peki neden siz bir başkasına söylüyorsunuz? Ya da neden başkası sizin arkanızdan konuştuğun da sinirlenirken siz başkasının arkasından konuşuyorsunuz iyi veya kötü hoş iyiyse zaten sıkıntı yok gelip sorsa söylersiniz şimdi diyeceksiniz ki sorsa kötüleri yüzüne de söylerim ama ya kırılırsa karşı taraf? Bir kalbimiz var değil mi?
İnsanlar sizden ne kadar nefret ederse etsin ne kadar umursamıyorum derse desin kendinizden de biliyorsunuzdur ki, kişilerin dedikleri hep aklımıza takılır ve ara ara bunları düşünürüz işte bunlar kırıldığımız şeylerdir bazen bizi mutlu eden şeyleri de düşünürüz ama kötülükler hep daha çok düşünülür insanlar asla mutlu oldukları zamanları sayamazlar ama kırıldıkları zamanları sayabilirler çünkü canları acımıştır. İnsanlık, her iyi ve kötü duyguyu yaşamak için var bazılarımızın dertleri daha büyük bazılarımızın ki daha küçük ancak hepimizin var dertleri ama bazı insanların dertlerinin gerçekten olmadığını düşünüyorum o kadar rahat yaşıyorlar ki hayatı, yani tabii bizde veya bende diyeyim herkese kötü olduğumuzu söylemiyor,
mutsuz olduğumuzu belli etmiyoruz ama hani çokta umursamaz rahat takılmıyoruzdur bir yerden belli ediyoruz derdimizi, bazıları hiç dertleri yokmuş gibi gülüyor her an, bu arada ne kadar çok bazıları dedim…
İlişkiler ufak bir sarsıntı da yıkılıyor nedir bunun sebebi? Gerçekten sevmiyor gibiler birbirleriyle vakit geçiriyorlar ya da gönül eğlendiriyorlar mı denir bir de bu sadece sevgili için falan geçerli de değil bugün birbirine en yakınım dostum diyen kişiler yarın birbirlerinin arkasından sövüyor hadi sorun bir kendinize sizde yaptınız mı hiç bunu ya da benzerini? Vardır aranızda yapanlar illa ki. Kimse kendini suçlamadığı için bu kadar kolay bitiyor işte kimse yaptığını kabullenmiyor ki düzelsin sorunlar. Herkes egoist olmuş asla suçlamıyorlar kendilerini, ya sen insansın tabi ki hataların olacak neyini kabullenmiyorsun? Kusursuz olmayı mı bekliyordun.
İnsanlar iki günde birbirini ölesiye seviyormuş gibi davranıyor iki gün sonra hevesleri geçiyor ve birbirlerine yol veriyorlar bakın bir de YOL VERİYORLAR öyle ayrıldık kendine iyi baksın Allah’a emanet ol beni mutlu ettin bir süre de olsa yok! Birbirlerinin sevgisi hiç içlerine işlememiş gibi hakaretleri arka arkaya diziyor ve birbirlerine yol veriyorlar. Bu yüzden içlerine işleyecek sevgileri olduğunu da düşünmüyorum.
Bu devir de yaşamak bir şans aynı zamanda da edilmiş en büyük hakaret gibi, kimseye güvenemiyorsunuz ya! Yalan sevgiler, sahte dostluklarla dolu bir devir, yalanın normalleştiği sevginin ve aşkın ağızlarda sakız gibi kullanıldığı bu devirden nefret ediyorum.
Bana verdiği kolaylığı da çok seviyorum aslında mesela şuan şu yazıyı sizin okumanızı çok basit bir şekilde sağlıyorum bu harika bir şey. Sanırım bu devirden değil de bu devirin dönüştürdüğü insanlardan nefret ediyorum.
Biriyle konuşurken söylediklerine inanmayı o kadar çok istiyorum ki ancak sorgulamadan olmuyor, inanamıyorsunuz bir arkadaşınıza sırrınızı veremiyorsunuz.
Birinden hoşlanıyorsunuz bu içiniz de kalmasın istiyorsunuz ancak söyleyemiyorsunuz da insanlar o kadar acımasız ki sizinle alay edebilir, duygularınızı küçümseyebilir hatta duygularınızla oynayabilir.
İnsanlar empati ne bilmiyor, hisleri yokmuş karşılarında ki insanların bir kalpleri yokmuş gibi davranıyorlar. Sanırım onların bir kalbi yok, ya da bunun havalı olduğunu sanıyorlar. Birini incitmenin neyi havalıdır ki? Bir de onları destekleyen yaptıklarını gülerek dinleyen arkadaş ortamları var.
Yani anlıyorum bazı şeyleri ergensin, duygularını kontrol edemiyor veya emin olamadığın saçma sapan kararlar veriyorsun ama bununda bir sınırı olmalı kendilerini yetiştirmeyi öğrenmeleri gerek ben çok büyük değilim 16 yaşındayım hayatımın baharında bile değilim yani öyle çok bilgili düşünceli bir insan da değilim ancak en azından empati ne biliyorum ya da insanlarla dalga geçmemem gerektiğini biliyorum yani bana birisi gelip hayatı falan da anlatmadı bunları yapmaman gerek demedi, kendi kendime öğrendim o yüzden anlamıyorum neden insanlar bu kadar düşüncesiz, hayatlarından hiç mi ders çıkaramıyorlar? Hiç mi önemsemiyorlar birilerini, herkes hayatımdan gidebilir kimseye ihtiyacım yok kafasındalar ya istemeyen hayatında durmasın da sen insansın yahu. insanlar, insanlar olmadan yapamazlar ki.
Buraya daha bir sürü şey yazmak istiyorum o kadar doldum ki çevreye karşı etrafımda ki aptal insanlara karşı o kadar doluyum ki onları kötülemek için daha çok şey yazabilirim ama yeterli sanırım fazla da uzatmaya gerek yok.
