Herkes tutunmak ister. Kimi hayallerine kimisi de annesine tutunur. Bazıları da bir ipe tutunur. Kopacağını bilir ama tutunmak ister. Eli başkasını tutamayacakmış gibi. Sıkıca tutunur. Sonra… sonra ipe ağır gelirsiniz artık. Taşıyamaz, taşımak istemez. Bir zamanlar kördüğüm olmuş o ip artık üfleseniz kopacak hale gelir. Üfleyin. Var gücünüzle üfleyin. Çünkü kalbinin ipini salmış olsaydı bıçak bile körleşirdi. Gözlerinizden güç alırdı, kokunuzu unutma korkusundan bırakamazdı. Yanlış insanlara tutunmak en büyük hatalardan biri. Neye göre yanlış kime göre yanlış derler. Kalbinize göre yanlış. En ufak bir kıvılcımı bile aşka çeviren bu kalp, yanıladabilir. Onlarca, binlerce duyguyu aynı anda barındıran bu kalp onu da barındırmak isteyebilir. Ama sizin çatınız ona yetmeyebilir. Fazlasını ister, fazlasını daha fazlasını. İpi gün geçtikçe inceltir. Oysaki her şeye rağmen o çatı altında tek başına kalmayı seçseydi… seçmedi. Seçmeyecek. Gün geçtikçe uzaklaşacak. Dediğiniz tek cümle “söz vermiştin” olacak. Sevmek, sevilmek. Her şeye rağmen çok güzel. Fakat doğru kişiyle. Vazgeçmeyen, sizi sımsıkı tutan kişiyle. O ip günün birinde koparsa sizinle birlikte boşluğa düşecek kişiyle. Sevin ve sevilin. Korkmayın. Arkadaşınızı sevin, ailenizi sevin, dostunuzu sevin. Onu sevin. O dediğimde aklınıza geleni sevin. Ertelemeyin. Yapmadığınız için değil yaptığınız için pişman olun. Ama sakın bir hiçin peşinden gitmeyin. En önemlisi sensin. Sen her şeyden değerlisin. Sevmek kırmak dökmek değildir. Bunu da bir köşede tutun 🙂 Sevgilerimle….
TUTUNMAK
