Merhaba burada yeniyim ve blog yazma kararını hayatta çektiğim acılar sonucunda aldım .Bunları belki başka zaman anlatabilirim .Daha yaşım küçük ama hiç kimsenin yaşamaması gereken şeyler yaşadım.Hiç yaşadığınız dünyanın ne kadar acımasız olabileceğini düşündünüz mü?Ben daha geçen seneye kadar hayal dünyasında mutlu olduğunu düşündüğüm bir ailede yaşıyordum.Peki bu hayal dünyasından sizce nasıl sıyrıldım?Ben daha 8. Sınıftaydım lgs sınavı için çalışırdım .çok zordu annem ve babam işe ben evi idare etmeye çalışıp ders çalışıyordum.Karşılığında aldığım ise derslere iyi çalışamadığım ve işleri yarım yaptığım için azar yemekti.Benim 2 kardeşim var birisi benden büyük diğeri küçük ve ikiside erkek.Sırf erkek oldukları için her şeyi yapabiliyorlar.Gezmek telefonda vakit geçirmek falan.Ben çalışırken bu durumu aileme söylerdim ailem ise hiç bir şey demezdi ve bu ayrımcılıktan bıkmıştım.Ama bu benim dışımda kisenin umrunda değildi. sanırım bu zamanlarda hayatın bu kadar acımasız olabileceğini düşünmeye başlamıştım.Ama tabi ki bu sadece başlangıçtı.Ondan sonra istediğim liseyi tutturamadım hatta biliyor musunuz o liseyi istememiştim bile ailemin istediği liseydi .Telefonum yoktu çok eski bir tablet kullanıyordum ve bu yüzden canlı derslere girmede sıkıntılarım oluşuyordu annem işi bırakmıştı ama telefonu hakkında hassas olduğu için bana vermezdi.Bana tablet almaya karar verdiler.ilk defa bana özel bir şeylerim olmaya başlayacaktı…Umarım sizi sıkmamışımdır.Blog nasıl yazılır pek bilmiyorum devamını isterseniz anlatırım .Hatta belki istemezsenizde anlatırım çünkü artık yoruldum.Bir dahakine görüşürüz
Her mutlu şeyin bir sonu vardır
