derinin altındaki böcekleri ve ne kadar çirkin olduklarını unutmuşum. özür dilerim. yaramın kapanmayıp sadece çürüdüğünü ve onu görmemek için kaç kez gözlerimi dövdüğümü unutmuşum. özür dilerim. benim sandığım ılık şerbet gülüşünün herkese aynı sıcaklıkta olduğunu, gözlerinin kamaşıp durduğunu unutmuşum. özür dilerim. bütün o “mutluluk” dediğin oyunu epey önceleri sahneye koyduğunu ve benim farkında olmadan ne büyük hevesle ona tutunduğumu unutmuşum. özür dilerim. “hata” diye adlandırıp arka raflara ittiğin hainlikleri ve hepsini afiyetle yediğim anarşist hareketleri unutmuşum. özür dilerim. tükendiğim anların her birini, susup sineye çektiklerimi unutmuşum. özür dilerim. kaybetmecesine oynanan oyunları bilmeden kaybetmekten korkmalarımı ve oynanan oyunların tamamını unutmuşum. özür dilerim. adım atacak mecalim kalmamışken kendime “dermanım niye yok?” diye sormayı unutmuşum. özür dilerim. yürüyecek cesaretim yolun başında kırılmışken değersiz bir maraton koşucusu ilan edildiğimi unutmuşum. özür dilerim. bunu bir yarış haline getirişini ve birincilik almaya çalışırken bilincimi unutmuşum. özür dilerim. tarifi ” huzur” sanarken yıprandığımı, tüm haksızlıkları, saygısızlıkları ve yok saymalarını unutmuşum. özür dilerim. yolumu, yorgunluğumu, kalemi kaç kez kırdığımı unutmuşum. özür dilerim. her yer kokuyor diye hep sen sanmış hiç olmadığın gerçeğini kabul etmeyi unutmuşum. özür dilerim. “acaba yarın ne…?” ye uyandırılacak kadar sınandığım sabahları, tek başıma ağladığım gecelerin buhranlarını, en acısı her birinde sana nasıl yakardığımı unutmuşum. özür dilerim. yalan yeminlerin ardından sevişmelerini, usta bir oyuncu gibi sahtekar sevişlerini unutmuşum. özür dilerim.
özür dilerim. özür dilerim. özür dilerim. özür dilerim.
bedenimden, ruhumdan, aklımdan, fikrimden, zihnimden, kalbimden..
tüm benliğimden ve milyonlarca kez özür dilerim.
şimdi soluğunun uzanamayacağı tek yer nefesim. gök şahit; ve özür dilemeyeceğim….”
