Ocak ayının son pazarı ah sobamın sıcağı toprağımı aydınlatan karın beyazı, memleketimin mis havası ben geldim.
Ruhumun kırıntılarında bir savaş hakim var oluşumla yokluğumun savaşında derin izler gizli. Bir varmış bir yokmuş gibi. Ben bile kendimle degilim sanki. Ruhum odanın bi köşesine çökmüş aglarken, bedenim şehri terk peşinde.Ne bedenim ruhumun yanında ne de ruhum bedenimin.Bi kaçış kurtuluş gibi memleketime varışım…
Sandım ki memleketin ayazında ruhum güneşini bulur içimdeki yanardağ biraz olsun sogur. Soğumadı işte!
Neydi beni kendimden alıkoyan ruhumu böylesine köşeye sıkıstıran.Yanğınım bir çoğuna küçük geldi. Lakin her yangın arkasında büyük kayıplar bırakırmazmıydı ?
Kaç kayıp verdiniz?
duygularınızdan , ruhunuzdan, kendinizden…
Kaybınızda kaç kişinin parmagı var? Mezarınızı kim kazdı ?
Ahh aptal rolünü oynadığımız yıllar. En çokda kendimiz toprak atmadık mı mezarımıza, en çok da kendimizi yok etmedik mi ?Bir çokk hiç için! Sorun kendinize hayatınızda kaçıncı sıradasınız ? Ben hiç ilk sırada olmadım.
Eli koydum onu bunu şunu eşi dostu canlıyı cansızı , kitabı defteri , çiçegi köpeği, fotoğraf makinemi ve nicelerini…Ânı ve anıyı fotoğraflamaya bayılan ben o ânlarda hiç dönüp kendime sen ne istersin diye sormadımNe seversin ?Ne istiyosun bu hayattan?Nedir seni bu kadar üzen?Gülüşlerini soldurmuşlar neden? diye sormadım…
Seni en iyi hangi şarkı anlatır?
Hangi şarkıda bulursun kendini
Memleketime giden 735km ‘nin rampası çok , huzuru bol o yollarında kulağımda hep
Sezen Aksu ‘ Yetinmeyi bilirmisin? ‘ dedi. ah biz insanlar yetinmeyi bilirmiyiz ?
Beni en iyi anlatan şarkı bu sanırım yada sezen aksu’nun tüm şarkılarında kendimi bulurum.”
Yetinmeyi bilirmisin
Sana verdiği kadarıyla hayatın…
Hoş bilsen de bilmesen de Yara bere içinde bu yollardan geçeceksin… ”
ne güzel demiş minik serçeYara bere içinde öğreniyor insan hayatı ucundan kıyısındanda olsa tutmak istiyor. Ögrendiklerini unutmamayı aynı hatayı tekrar yapmamayı diliyor.
Hayatın ögrettiği her an da bir sır vardır deyip hamd ediyor. Sükürsüzlükden degil ama her dert sahibine büyük geliyor.
Yeniden dirilmek gömüldüğü topraktan yeniden doğmak istiyor. Düşsen çiğneyecek ayak çoksa sürünsede tırmanmak istiyor. Yokluğunda kaybettiği kimsesizligine eş dost aile olmak istiyor.Hadi ver elini kimsesizliğimize kimse olalım .
Ruhumuzu bedenimizden ayırdığımız kabusumuzdan uyanalım.
Bırakalım anadolunun ayazı alsın götürsün yanğınları …
Bahar bahçeler bize kalsın…
Çokça gülümsediğimiz kırıklarımızı iyileştirdiğimiz güzell yarınlara sevgilerleee.
31 ocak 2021 00:38
