İnsanlar çağlar boyunca hep aradı. Eski çağlarda bir çok şeyi keşfettiler peki ya kendilerini… Kendilerini keşfetmeden bir çok şeyi buldular en zoru da bu zaten kendini bilmek, tanımak. Ha deyince, tamam deyince bir şeyler hemen olmuyor maalesef. İsteklerimiz, hayallerimiz, sevgilerimiz, oysa, olsun diye kendimizi feda edebiliriz. Kendimizden geçeriz sevdiklerimizden, hayallerimizden vazgeçemeyiz. Psikoloji nedir sizce burada çok geniş bilimsel bir tanım yapmayacağım. Bence olanı söyleyeceğim size. Eski çağlarda kaç insan biliyordu psikolojisini peki bugün kaç kişi biliyor, daha fazla ama bazen çıldırmak delirmek psikolojinizin bozuk olduğu anlamına gelmez tabii başkasına veya kendinize zarar vermediğiniz müddetçe. Delirmek bir baş kaldırmak düzene veya düzen dediğimiz düzensizliğe Adalet olmadığı zaman veya Adaletmiş gibi olduğu zaman hakkını alamadığın zaman delirmek mi kötü veya yüksek makam diye adlandırdığımız insanlara boyun eğmek mi kötü olur ? Kim kimden üstündür ? kim, kimin insanlığı tartışılır. Görünüşe mala mülke ne zaman merak duymayı kesip de karaktere bakıcağız, peki kaç deli dediğimiz insan mala, mülke veya görünüşe bakıyor kim daha akıllı sizce. Kim normalmiş gibi davranıyor kaç kişide vicdan merhamet olur? Bunlarda parayla mı belli olur ? Başlarda söylediğim gibi kim kendini tanıyor… Bizleri hiç bir zaman para veya mülk insanmış gibi yapmamalı güç dediğimiz karakterimizdir. Ve hiç bir zaman kimse sizi kendinden üstün göremesin karakterli olun ve karakterliler olsun çevrenizde. Hayallerinizi bu koca dünyaya heba edesiniz diye kurmadınız. Kendiniz için kurdunuz. Hayaller yaşam gibidir. Kendiniz hayallerin kendisisiniz.
İnsan
