Sorarsanız aniden beldemi ezip geçen bu çökmüşlük niye diye? yani mütemadiyen konuşmak isterseniz yorgunum derim.
İnsan anlatamadıkları kadardır diye bir söz duymuştum pek bisey anlamamıştım o zamanlar neyi anlatamazlarki diye düşünüp durdum zaten ben ne zaman büyük konuşsam bir şekilde beni buldu hep kapa çeneni otur köşende sanane ulan pezevenk diye kendime çok kızdım ama öyle olmuyor işte insan düşünceden ibarettir bilirim bilirsiniz düşünmeden bir şeyleri yoğurmadan edemeyiz neyse . Şimdiler de öyle bir boşvermişliğin içindeyim ki sanki etrafımda tek bir insan bile yok, boyası dökülmüş duvarlarımın içinde elimde bi şişe şarap boş boş duvara bakıyorum. Neden döküldü ki birşeye benzemeyen duvarların boyası ? Sormayın bana yorgundur der geçerim. Hiç merak ettiniz mi en çok sevdiğiniz insanla birliktesiniz sarılmışsınız o an dünyanın en mutlu insanı sizmişsiniz gibi düşünüyorsun acaba karşındaki insan ne düşünüyor ?
Ben size söyleyeyim nerden çıktı bu salak sarılma işi ya biran önce bıraksa da söylediği hediyeyi gösterse. Veya babanızla ilk kez lunaparka gitmişsiniz bi çocuğun ilk kez babasıyla lunaparka gitmesini isterseniz ben size anlatmayım nasıl bir his bilirsiniz
Peki babası ne düşünüyor ?
Hanımın da misafiri geleceği tuttu başıma bela etti bunu bi an önce bitse de kahveye okeye gitsem.
Ulan soruyorum hepinize Neden ? hepinizin amına koyim.
Hep iyi şeyler olsun istedim yeni insanlar tanımaya çalıştım çalıştık ca hepsinden soğudum ama neyse konu bu değil konu anlatamadıklarımız. Ben çok konuştum nerde bi yanlışlık görsem attım kendimi bı şekilde içine herkezle de bi şekilde baş ettim edemesem de en fazla siktir git lan diyip uzaklaştım oradan ama konu sevdikleriniz se eğer birer birer hepsinde susuyorsunuz herkez tamam da sen niye be kadın? neden hiç konuşmuyorsun benimle ?
Öyle işte herkezden herşeyden üstün tuttuğunuz insanda sizin yüzünüze bile bakmayın ca susuyorsunuz sadece elinizde bir şişe şarap boyası dökülmüş duvarları izleyip duruyorsunuz.
