İnsan bazen yalnız kaldığını hisseder mi? Bazen sanki etrafımda kimseler yok gibi geliyor. Ben ve odam. Bazen odamdan dışarı çıkınca sanki bambaska bir yere gelmisim gibi hissediyorum
O zaman ya içime kapanıp günlerce konuşmuyorum , ya sadece müzik dinliyorum, yada kendimi spora veriyorum . Bazen yalnız kalıp düşünmek gerekiyor. Kendini dinlemek, iç sesini dinlemek istiyor insan . Ne kadar dostun da olsa arkadaşın da olsa insan yalnız hissedebiliyor. Sanki dünyada tek başına kalmış gibi . Sanki benden başka kimse yokmuş gibi gelir. Her zaman gülsem de neşeli gibi gözüksem de o sadece insanlara karşı mutlu görünmekten başka bişey değil. İnsan bazen sadece susmak istiyor odaya kapanıp sadece oturmak . Ama hemen büyü bozuluyor odanın kapısı açılıyor . Senin sessizce oturma, hiç bişey yapmadan öylece kafa sesini dinleme planın suya düşüyor. Bazen sadece kendi başıma dışarı çıkıp saatlerce yürümek istiyorum . Kulaklığı takip klasik müzik eşliğinde saatlerce yürümek. Konuşmadan sessizce . İnsan kendini dinlemek istiyor yalnız kaldığında . Çünkü konuştuğun zaman kimse seni anlamıyor. Ya saçmalık oluyor yada çocuksu . Ben hiç diğer insanlar gibi olmadım . Alışveriş yapmak, ne bilem arkadaşlarla gezmek , pek bana göre değil. Artık ben sadece iç sesimi dinlemek istiyorum. İnsanların benim hayallerime engel olmasını istemiyorum. Kendi hayallerimin peşinden gitmek istiyorum. İnsanların sen yapamazsın aklın yetmez demelerini duymak istemiyorum artık. Bu yüzden artık sadece susmak ve hayallerimin peşinden gitmek istiyorum. Tek başıma dimdik arkamda kimse olmadan tek başıma ayakta durabildiğimi göstermek istiyorum. Artık sinirden kendini spora vermiş biri değil de hobi olarak spor yapan biri olmak istiyorum. Robot olmadığımı , benimde bir kalbim olduğunu , benimde bir duygularım olduğunu anlasınlar . Ben onların istedigi şeyi değil kendi istediğim şeyi yapmak istiyorum. Onlar üzülmesin diye kendi duygularımı yok saymak istemiyorum artık. Onlar uzulmesin diye kendimi hiçe saymaktan yoruldum.
