Yaptığımız hatalarla tanınmaya başlarız. İçimizdeki olumsuz düşüncelerle büyürüz. Aklımızda sürekli takılı kalan sorular takıntı haline gelir bazen. Düşündüğümüz insanların gözünde kaybolduğumuzu bildiğimizden onlarla konuşmaya yüz bulamayız. İçine düştüğümüz yanlışlar , hatalar bizi sonsuz çıkmaza sürükler aslında. Gözünden nasıl düştüğünü tekrar birlikte olamayız dediğimiz insandan hiç kopmak istemediğimiz gibi hissederiz. Belkide aklımızın en derinlerinde kopmak istemeğimiz birisi vardır. Yaptığı hatalarını gözden geçiren insanlar neden affedilmez , çünkü gözden düşen kirpikten farkı yoktur , bir rüzgarla kaybolmuştur artık. Hayatında yaptığın güzellikleri , yaşadığın insan artık yoktur. Kimseyle aynılarını yaşayamam dersin içinden. Bazen ummadık anda aklına gelir ,gözünün önünden yaşadıkların geçer , özlem hissedersin keşke yapmasaydım dediğin hataların vardır. Defalarca söz verirsin fakat sudan sebep yüzünden sözün bozulur. Ama aklın sürekli ondadır. Onu düşünürsün birlikte olduğunuz fotoğraflara bakıp özlediğini söylersin içinden ama , sadece kendini avutursun. Yeniden denemek istersin fakat olmaz , artık güvensiz olduğunu düşündüğün için böyledir. Özlemeye devam edersin , defalarca istersin onu fakat sadece hayalini kurmak kalır elinde…
zamansız
