“Kendini beğenmeyen çatlayıp, ölürmüş.” Böyle demiş atalarımız.
Her insan birazcık kendini beğenir. Beğenmelidir de. Kendini olduğu gibi kabul etmenin yoludur bu. Ancak hiç kimse size kendinizi değersiz hissettiremez. Hiç kimse bu hakka sahip değildir.
Bazı insanlar, size kendinizi değersiz hissettirip, kendilerini değerli hale getirmek isterler. Sizi ne kadar aşağılara çekerse, kendisinin o kadar yükseleceğini düşünürler. Siz ne kadar mutsuz olursanız, onlar o kadar mutlu olur.
Sizi üzmekten mutluluk duyarlar.
Eskiden bu insanları anlamazdım. Kendimi gerçekten de değersiz zannederdim. Onların söylediklerini doğru kabul ederdim. Çok üzülürdüm.
Biraz geç oldu ama akıllandım ve artık bu insanlardan sessizce uzaklaşıyorum. Zararın neresinden dönersek kardır. İnsan hata yapa yapa öğreniyor bazen. Yaşı kaç olursa, olsun.
Bu konuda belki de kedileri örnek almalıyız. “Kedi bağımsızlık noktasında tavizsizdir; sürüden uzakta, benzerlerinin, hele ki insanların onayına hiç gereksinim duymaksızın, arzuları doğrultusunda yaşar.” (*)
“Bizler kedi gibi tam bir bağımsızlık halinde yaşayamayız ama yaşamımızda yer etmesine kimi zaman bilincinde olmadan göz yumma eğiliminde olduğumuz sapmaları düzeltmek, kendimize olan borcumuzdur.” (*)
(*) : Stéphane Garnier – Kedi Gibi Düşünmek ve Davranmak
