Yazmaya başlamanın en zor kısmı o ilk cümleyi bulabilmekte .Bu kendimizi ifade etmek isterken nereden başlayacağımızı bilememizle aynı şey olmalı diye de düşünüyorum. Hani o ilk tanışmaların merak uyandırmaya çalışan kısa metrajlı hayat anlatımları var ya berbat hayatımızı çekici kılmaya çalışırken çektiğimiz ıstırap. Ben bu olaya ruhumuza yeni nevresim takımı giydirmek diyorum. Mevsimine uygun ,kir belli etmeyen bir renk seçip oraya buraya yaşadıklarımızı sakladığımız. Elbette filmin sonunda ihanetlere uğrayan ,aldatılan, kırılan, dökülen biziz . Ne sandınız ya?
Buraya kadar geldiysem artık bir başlangıç yapmış olmalıyım diye düşünüyorum. Bugün bir arkadaşıma “Ben içimde ki umudumu misket gibi hayatın çukuruna yuvarladım” dedim. Umudumuz o içimizdeki yarını seven tek yanımız. Bir şeylerin ya da daha doğrusu birilerinin bağlandığı o yarınlarda ben kendime bir yer bulamıyorum sanırım. Telgrafın tellerine aralıksız konan o büyük kuşların yanına sığamayacak kadar küçük bir kuşum çünkü. Büyük hayaller tezgahının içinde ele avuca gelmez hayallere yer olmazdı da zaten.
Bazen dünyada bir harfin yerini değiştirebilirsem her şey düzelecekmiş gibi geliyor. Doğru da. O harf benim, değişmesi gereken. Çok gürültülü sessiz bir harfim. Okunmak için yanına sesli harflerin gelmesi gereken. Bu haksızlık demek istesem de diyemem sesli harfler olmadan. Bu yüzden sesli harflerin yardımını reddettim, kendimi kabul ettim.
Kabullenmek her zaman yenilmek değildir. Kabullenmek bazen de kendini ortalığa itiraf etmektir.
Mesela ben o malumunuz sessiz harf ,dünya benim için çocukken yaşanılıp bitmiş bir şey. Kendime her şey çok güzel olacak tesellisi vermek yerine beni Yaratanın beni bu yolda böyle görmek istediği kabul ettim. Üzgün değil farkında görmek istediğini. Bir adım eşit değildir bir nefese.
Dünya benim için herkesin dünyaya Hz. Adem gibi tek bırakıldığını anladığım an da mana kazandı. Anlatmaktan değil anlaşılamamaktan yorgunluğumuz. Kendimizi bir diğerine beğendirmek için hırpalandığımız ,kanadığımız.
Herkes kendi dünyasına bırakılmış Hz. Adem’dir o yalnızlığı dünyadan büyük Adem.
