Değer bilmeyen insanlarla dolu çevresi.Kimisi yalnız kalmanın arzusu içerisindeyken elindeki ailenin kıymetini bilmiyor.Bir başkası yalnız sofraya oturduğu her akşam ağlıyor belki.Bir haftadır bir ekmeği bitiremediği için küflendiğinden, dolapta bozulan yemekten anlıyor yalnızlığını.Evde ses olsun diye açtığı televizyondan.Diğer yandan ,aynı binada oturduğu komşusunun kalabalık bir ailesi var.O ailenin babası her gün bağırıyor çağırıyor ailesine.Hep bir ses duyuyor hep bir bağrış.Nası değer bilmezler bu hallerinin diye içinden geçiriyor her kavgada.Belki bir hafta onun hayatını yaşasa o baba ,ailesiyle oturduğu her sofra için şükredecek.Başka bir aile var gene komşusu.Ondan da sesler geliyor ama daha cok acı çığlıkları.Hasta bir anne var , çocukları çaresiz ,maddi gücü olan, birbirini seven bir aile belkide ama bu seferde güç yok işte mutlu bir seyler yaşamaya.Bu anlarda biraz kendine biraz o aileye üzülüyor günün geri kalanında.Düşünmeye çok vakti olduğu için komşularının yerinede düşünüyor çoğu zaman.Başka bir ailede sürekli para kazanmak uğruna evine çocuklarına vakit ayıramayan anne baba var.Bazen asansörde karşılaşıyor o aileyle.Annesi kızının okulda neler yaptığını dinlemiyor dinleyemiyor aslında.O kadar yorgun ve bitmişki.kendisi çocuğu oturup saatlerce dinlemek istiyor o zamanlarda.Mesela bazı günlerde o çocuk için de üzülüyor.her aileye demek istediği o kadar çok şey var ki.Bazen zillerine basıp yüzlerine vurmak istiyor ve kıymet bilin diye bitirmek istiyor konuşmasını.Sonra vazgeçiyor sonucunda anlayamayacaklar ve belki de seni ilgilendirmez diyecekler.
Zaman böyle akıp giderken, bir gün gelecek yaşlar ilerlemiş artık, ne o küçük kız annesine bir seyler anlatmak istiyor ,ne o kızgın baba bağaracak insan bırakıyor çevresinde.Herkes kaçmış gitmiş.Hastası olan evde üzgün bir veda olmus ama sevgi toparlamış genede.O diğer ailelere göre daha az kayıpları var aslında.Diğerlerinin ailelerinde herkes yaşasa da kimse kimseyi sevmiyor mesela, artık saygı kalmamış ,artık kimse kimseye tahammül etmek istemiyor , asıl ölen şey sevgi olunca biri hayatta olsa da artık ölmüşten farksız gibi.En büyük kayıp sevgi gibi.İnsanlar bunu acı bir şekilde yaşayarak öğreniyor işin sonunda.
