Ne garip değil mi? Şu koskoca evrende birbirini anlayan ne kadar az insan var. Oysa bunca insan yığınının içerisinde bu çok anormal değilmi? Birbirimizi anlamak için ne kadar çaba gösteriyoruz yada ne kadar karşımızdakini bi yere koyup da acaba ben bundan bir şey anlamalımıyım diyoruz.. cevap elbette bir çoğumuz için evettir. Ama laf olsun diye öyle safi yani. Birbirini anlamak isteyen insanlar genelde birbirlerine zaman ayıran vakit yaratan insanlardır. Bazen söylemek istemediği şeyi bile bi hareketinden, mimiğinden bir davranışından bile anlayabilen insanlardır. Ne diyordu yazar; insan anladığı ve anlaşıldığı kalpte çiçek açar.. soldurmayın çiçeklerinizi…
İnsanlar o kadar bencilleşti ki artık anlamak ve anlaşılmak için çaba göstermek yerine, kırıp dökmeyi kaçıp kurtulmayı çıkış yolu zannediyor.. kimsenin kimseye tahammülü kalmamış.. insanın halinden insan anlamayacaksa ne olacak halimiz. Biz nereye gidiyoruz diye bi durup düşünmüyor değilim. Bazen çok şey anlatmak istersin ama seni anlayacak kimseyi bulamazsın.. insanlar böyle böyle yanlızlaşıyor. Bazı insanlar bilinçli ister yanlız olmayı bazıları ise yanlızlığa itilir anlaşılmadığı için onu anlayan kimse olmadığı için etrafında. Bakmayın öyle ben yanlız daha mutluyum diyen insanlara onların çoğu mecburi yanlızlık içinde olan insanlardır aslında..
