Bir hatıra olsun bu yazım. Yeni yılım ,yeni yaşım. 2020 yılından bir aşığım, bana kattığı şefkatim ve anlayışım. Bir ton yazım ve çizimim, silindi. İçime sinmedi ben sildim. Bir Mehmet Akif okudum. Birdi kişiliğim iki kişi oldum. Beş hececilerden okudum. Duygularım tazelendi, içimi titretti, gözlerim doldu, mest oldum. En kafa dengi arkadaşımla sohbet ettim onca gece, saatlerce yine de bıkmadım, anlattım. Öğrendim bağımsız olmak istedim. Okudum. Düşündüm hür oldum.Tek kişilik orduydum.Cahillik yaptım, kavga ettim. Gurur dedim, kalp kırdım. Daha yol başındaki ben. Bu mudur bilmen?Bu mudur tecrübe, bu mudur öğrenmen ? Sevmeyi bilmezsen otur. Kalkma bilene kadar başkasını sevmeyi, ne günaydın de, ne de bir cümle kur. Zevk aldım yaptıklarımdan. Başardıkça hazlandım daha da hızlandım. Acılı zamanlarım da oldu, zor günlerim. Ne yapacaktım ki insanın doğasında var. Büyüklüğünü anlatsam acımın nafile, bir anlamı olmaz. Durumu bir olmayan, yaşamayan insan yaşayandan anlamaz. Gezdim gördüm. Artık heyecanı kalmamış. Çocuk kalbim nerede? Heyecandan güp güp atan . Çocuk aklım nerede? Hayattan haberi olmayan…Bir eser üzerinde uğraşıyorum bitmeyecek bir eser, her geçen gün övgüler toplamasını istediğim gelişecek bir eser. Yani kendim, kişiliğim.
