Çin’in Millliyetçi Çin (Gomindang=ÇHP.) ve Kızıl Çin (Gongsendang=ÇKP.) dönemlerinin ortak özellikleri İdeolojileri ne olursa olsun Ana İdeoloji Çin faşizmi Han nazizmi temelli Büyük han milliyetçiliğidir. Mao’nun işbaşına gelmesiyle Komünizm ve Han- Çin milliyetçiliği karışımı ideolojinin adına MAOZİM denen Çin’in yeni sömürgecilik ideolojisi türetilmiştir.
Türkiye’deki enternasyonalist bazı sol çevreler Çin’i sosyalist bir ülke ve ABD’ye karşı bir güç olarak görme hatasına düşmüşlerdir. Gerçekte ise Çin, ne ABD emperyalizmine karşı çıkmaktadırlar ne de antiemperyalist bir kutup olma iddiasındadır.
. Çin, sosyalist olarak görüldüğü dönemlerde bile emperyalist kimliğini korumuştur. Vietnam’ın ABD işgali altında olduğu dönemi fırsat bilen Çin, Vietnam’a ait bazı adaları işgal edip, üstüne konmuş.
Maoculuk denen Marksizm soslu Han milliyetçiliği ideolojisi tarihin en zalim ideolojisidir.
Çin işgali altındaki Doğu Türkistan’da Müslüman Uygur Türkleri ve Tibet’teki Budistler ise kanlı vahşet uygulamalarına uğramışlar, Çin Komünist Partisi bu halkları hem nüfuslarını azaltarak hem de dini inançlarını yok ederek kontrol altına almaya çalışmıştır. Maoizm’in dine düşmanlığı, Mao’nun yolunu izleyen diğer komünist Asya rejimleri tarafından da sürdürülmüştür. Kamboçya’daki Kızıl Khmer rejimi, Kamboçya halkına karşı yürüttüğü soykırımda, ülkenin Müslüman azınlığı olan Çam topluluğuna özellikle zulüm uygulamıştır. Bu vahşetlerde faydalandıkları kitap Mao’nun “Kızıl Kitabıdır.Maoculuğun Kara Kitabı”‘nda Kızıl Khmerler’in Çamlar’a karşı uyguladıkları vahşetten şöyle anlatılır:
1973’ten itibaren kurtarılmış bölgelerde camiler tahrip edildi ve ibadet yasaklandı. 1975’ten başlayarak bu önlemler yaygınlaştı. Kuran’lar yakılmak üzere toplandı, camiler ya başka amaçlarla kullanıldı ya da yıkıldı. Haziran’da 13 dindar Müslüman, bazıları ibadeti mitinge tercih etmiş olmaktan, bazıları ise dini nikah hakkına sahip olduklarını açıklamaktan dolayı idam edildi… Din adamları özellikle hedef alınarak öldürüldü. 1000 kadar hacının yalnızca 30 kadarı sağ kaldı. Diğer Kamboçyalılar’ın aksine Çamlar sık sık ayaklandı; bu ayaklanmalara misilleme Kızıl Khmerler çok sayıda katliam yaptılar. Kızıl Khmerler 1978 yılı ortasından itibaren birçok Çam topluluğunun, kadın ve çocuklar da dâhil, sistematik biçimde soyunu tüketmeye koyuldu.
Maoculuğun Avrupa’daki karakolu Arnavutluktu. Arnavutluk, II. Dünya Savaşı’nın ardından bir Sovyet uydusu olarak ortaya çıkmasına rağmen, 1960’lardaki Çin-Sovyet çatışması sırasında Çin’den yana tavır almış ve kısa sürede Kızıl Çin’in ve Maoculuğun Avrupa’daki temsilcisi haline gelmiştir. Enver Hoca, bütün dini ibadethaneleri(camileri ve ülkenin kuzeyindeki Katoliklerin kiliselerini)kapatmış, insanların kendi evlerinde bile ibadet yapmalarını yasaklamıştır. Herhangi bir dine inanmak ve bunu ifade etmek suç haline gelmiş, buna karşı gelenler çeşitli baskı ve işkencelere maruz kalmıştır. Enver Hoca tüm bu uygulamalarla dini inançları tamamen ortadan kaldırdığını zannederek “dünyanın gerçek anlamda ateist olan ilk devletini kurduğunu” ilan etmişti. fakat Bugün Komünizm Arnavutluk’ta yıkılmış halkın özgürce ibadetini yaptığı bir ülke haline gelmiştir.
Maoculuğun Çin hindindeki kolu Kamboçyadır.Burada Maoculuğun en zalim versiyonu uygulanmış ,Çin’in desteğiyle iktidara gelmiş ve Maoculuğu yöntem olarak benimsemiş Kamboçya’daki Kızıl Khmer rejimi.
Kamboçya, Asya’nın Hindistan’la Çin arasında kalan ve bu yüzden “Hindiçini” olarak anılan bölgesinde yer alır. Küçük ve fakir bir ülkedir. Halkının ezici yoğunluğu yüzyıllardır tarımla geçinir. Tarımın başlıca unsuru ise ülke boyunca uzanan pirinç tarlalarıdır. Ancak bu pirinç tarlaları, 1975-79 yılları arasında “ölüm tarlalarına” dönüşmüştür. Nüfusu 9 milyon olan ülkede, yaklaşık 3 milyon kişi, kafasına kurşun sıkılarak, kafatası baltayla parçalanarak, başından torba geçirip boğularak veya açlığa mahkum edilerek öldürülmüştür. Tarihte eşi görülmedik bu vahşetin failleri ise, Kamboçya’nın Maocularıdır: Kızıl Khmerler.
Kızıl Khmer örgütü, Pol Pot adlı bir Maocu tarafından kurulmuş ve yönetilmiş bir komünist partidir. Uzun yıllar Kamboçya ormanlarında örgütlenen ve iktidar hayalleri kuran Kızıl Khmerler, 1975′te bu rüyalarına kavuşurlar. İktidara geldikten sonra da, Stalin Rusyası’nda veya Mao’nun Çini’nde bile görülmeyen boyutlarda totaliter ve zalim bir rejim kurarlar. Kızıl Khmer rejimi, komünist cinnetin doruk noktasıdır. Parti, ülke için yapılması gereken tek komünist görevin, pirinç tarlalarında ölesiye çalışmak olduğuna karar vermiş ve tüm Kamboçya nüfusunu tarlalarda çalıştırmaya başlamıştır. Şehirlerde yaşayan on binlerce insan— devlet adamları, bürokratlar, öğretmenler, aydınlar—köylere sürülmüş ve oluşturulan kolektif çiftliklerde çok ağır şartlarda çalıştırılmaya başlanmıştır. Çalışmak sırasında kaytarmak, toplanan ürünlerden bir parça bile olsun izinsiz olarak yemek veya herhangi bir dini ibadet “devrime isyan” sayılmış ve bu bahanelerle her dakika insan öldürülmeye başlanmıştır.
Kızıl Khmerler, partilerine “Angkar” adını vermişler ve tarlalarda ölesiye çalıştırdıkları milyonlarca insana “Angkar sürekli olarak sizi görüyor” telkininde bulunmuşlardır. Kızıl Khmer vahşetinden kurtulmayı başaran bir Kamboçyalı, sözde “demokratik” Kamboçya’da yaşananları şöyle anlatır:
Demokratik Kamboçya’da cezaevi, mahkeme, üniversite, lise, para, posta, kitap, spor, eğlence yoktu… Yirmi dört saatlik işgününde, ölüm bir an bile eksik değildi. Günlük yaşam şu şekilde bölünüyordu: on iki saat bedensel çalışma, yemek için iki saat, dinlenme ve eğitim için üç saat, yedi saat uyku. Devasa bir toplama kampında bulunuyorduk. Artık adalet de mevcut değildi. Yaşamımızın tüm eylemlerini kararlaştıran Angkar’dı. Kızıl Khmerler çelişkili eylemlerini ve emirlerini haklı göstermek için sıkça örneklere baş vuruyordu. Bireyi bir öküzle kıyaslıyorlardı: ‘Şu saban çeken öküzü görüyorsunuz. Yemesi buyrulursa yer. Yeterli otun bulunmadığı bir tarlaya götürülürse yine de otlar. Yer değiştiremez. Gözlem altındadır. Ona sabanı çekmesi söylenince, saban çeker. Asla karısını ve çocuklarını düşünmez.
Kızıl Khmer rejimi, komünizmin temelinde yer alan “insanın hayvanlaştırılması” projesini en belirgin biçimde hayata geçirmiştir. İnsanlar, üstteki örnekte belirtildiği gibi, “tarla süren öküzler gibi” olmaya zorlanmıştır. Bu arada din, ahlak ve aile gibi insani kavramların yok edilmesine büyük önem verilmiştir. Komünizmin Kara Kitabı’nda, Kızıl Khmer rejiminin aile kurumunu ve aile fertleri arasındaki sevgiyi yok etmek için yaptığı uygulamalar şöyle anlatılır:
Rejim, her bireyin Angkar karşısında tamamen bağımlı olması şeklindeki totaliter tasarısına karşı kendiliğinden bir direniş seti oluşturacağını düşündüğü aile bağlarını gevşetmek ya da koparmak için herşeyi yaptı; çalışma birimlerinin köye çok yakın yerlerinde bile çoğu zaman kendi “lokalleri” (bazen basit hasırlar ya da hamaklar) vardı. Burayı terk etme izni almak çok zordu: kocalar haftalar boyunca eşlerinden ayrı kalıyor ya da dahası çocukları yaşlı ebeveynlerinden uzaklaştırılıyorlardı. Yetişkinler ise ailelerini görmek için izin almadan, kimi zaman da döndüklerinde onların öldüklerini görmüş olmak pahasına ve yakınlarından hiçbir haber almaksızın altı ayı geçirebiliyorlardı. Burada model yukarıdan geliyordu: yönetici çiftlerin kendileri de pek sıkça ayrı yaşıyordu. Bir annenin, küçük olsa bile çocuğuyla fazlaca ilgilenmesine pek iyi gözle bakılmıyordu.Kamboçya’yı Çin’in desteğiyle ele geçiren bu Maocu psikopatlar, başta belirttiğimiz gibi 3 milyona yakın suçsuz insanı öldürdüler. Öldürülecek insanlar önce kafalarına kurşun sıkılarak infaz ediliyordu. Ama sonra bunun “mermi israfı” olduğuna karar verildi ve daha vahşi yöntemlere geçildi. Konuyu inceleyen Fransız araştırmacı Marek Sliwinski, bu yöntemlerin “mermi tasarrufu” yanında Kızıl Khmer militanlarının sadizmini tatmin etmek bakımından da tercih edildiğini yazar. Buna göre kurbanların yüzde 53′ünün kafası ezilmiş (demir çubukla, kazma sapıyla, bazen de çapa sapıyla), yüzde 5′i kafasına geçirilen plastik torbayla boğulmuş ve yüzde 5′i de boğazlanmıştır.
Kızıl Khmer rejimi, Vietnam’ın 1979′da Kamboçya’yı işgal etmesiyle sona erdi. Vietnamlılar, bir önceki rejimin vahşetini dünyaya sergilemek için “ölüm tarlaları” olarak anılan pirinç tarlalarını kazarak cesetleri çıkardılar ve bunları sergilediler. Bugün Kızıl Khmerler tarafından öldürülen on binlerce insanın kemik ve kafatasları, başkent Phnom Penh’teki bir müzede…
Mao Che Tung sınıfsal mücadele” adı altında Doğu Türkistan’da Uygur Türklerinin her türlü haklarının ellerinden alınması ve mallarının devlet yararı adı altında Çinli göçmenlere verilmesiydi. Mao, özellikle İşgal altında tutuğu Doğu Türkistan, Tibet,İç Moğolistan’ın yerli halklarına karşı büyük bir soykırım uyguladı. Her türlü yetkiyi elinde bulunduran komünist parti hiyerarşisi ve diktatör Mao, ülkeyi tamamen içe kapatarak, basın-yayın ve haberleşme özgürlüğünü kendi tekeline aldı. En ufak bir eleştiri veya hükümet politikasının sözlü bir protestosunun karşılığı ise idam oldu. Azınlıkların kültürünü, tarihini, dil zenginliğini anlatan ve yazan yazarlar, sanatçılar ve bilim adamları bu kanlı dikta tarafından toplu halde yok edildiler.
MAOCULUK YENİ DİN KUTSAL KİTABI ‘’KIZIL KİTAP’’ OLDU
Dini inançların yok edilmesi her komünist rejimin temel hedefidir. Bunun için sistemli bir baskı ve propaganda yöntemi uygulanır. Dini inançların yerini ilahlaştırılmış liderlerin ürettikleri felsefeler alır. İşte Uzakdoğu’nun en önemli İslam karşıtı güçlerinden biri olan Çin’de de Mao döneminden itibaren insanların elinden din ve vicdan hürriyetleri alındı. Din adamları korkunç işkencelere maruz kaldılar, camiler ve ibadethaneler kapatıldı. Materyalist sistemin önünde en büyük ve yıkılmaz engel olarak duran dinin anlatılması yasaklandı.
Her yerde anlatılan ve konuşulan tek şey totaliter ve baskıcı liderin yanılmazlığı ve üstünlükleri oldu. Okullarda öğrencilere Mao’nun sapkın felsefesini anlatan “Kızıl kitap” okutuldu. Ahlak kavramını insanın gelişmesine en zararlı şey olarak gören materyalist felsefe gençlere ve çocuklara aşılandı. Komünist sistemin menfaati için her türlü ahlaksızlığın yapılabileceği, hatta bir insanın rejimin menfaatleri için annesini bile gerektiğinde öldürmesi gerektiği öğretildi.
Komünist ideoloji aile kavramını da ülkenin genel anlamda zararına görüyordu. Bu felsefe, Çin’de milyonlarca ailenin parçalanmasıyla sonuçlanmıştır. Sözde devlet ekonomisinin ihtiyaçları ön planda olduğu için aileler bölünmüş, çocuklar kreşlerde büyütülmüş ve aileler senede ancak bir defa bir araya gelmiştir. Aslında tüm bunlar her insan için önemli ibretler taşımaktadır. Çünkü bugün dünyanın dört bir yanında hala komünizmin yayılması için çabalar yürütülmektedir. Komünizmin geldiği bir ülkenin uğrayacağı son Çin’den farklı olmayacaktır.
Maonun Kızıl Çin faşizminin iktidar olduğu 1949-1952 yılları arasında 2.800.000, 1952-1957 yılları arasında 3.509.000, 1958-1960 yılları arasında 6.700.000, 1961-1965 yılları arasında 13.300.000 Müslüman Uygur Türkü Çinliler tarafından çeşitli yöntemlerle öldürüldü. Müslüman Uygurların 1 taneden fazla çocuk sahibi olmalarının yasaklandığı Doğu Türkistan’da, bu yasağa uymayanların çocukları anne rahminde kürtajla katledildi.
Bazı sol çevreler için emperyalizm deyince akla ABD ve Batı ülkeleri gelir ;halbuki geçmişte devrim ihracı maksadı taşıyan Eski Sovyet Rusya ve günümüzün kapitalist Rusyası nasıl emperyalistse Mao döneminin ve günümüzün Kızıl Çininin yenilenmiş ideoljisi olan Kapıtalizm ve Maoculuk soslu Çin milliyetçiliği de emperyalist bir güçtür.Çin emperyalizmi ürettiği mallar için yeni pazarlar, ucuz ham-madde kaynakları bulmak için Asyadan Afrikaya kadar bir çok ülkede yeni sömürgeler kapma yarışındadır.
Türkiye’de Çinin sözcülüğünü yapmak, Çin emperyalizminin, Çin faşizminin sözcülüğünü yapmakla eşdeğerdir.
