2020 yılbaşını düşünüyorum da her yıl yaptığımız gibi güzel bir yemek yiyip bir süre vakit geçirdik. Ardından ben ders çalışmak için odama girip kaygıyla acaba dersimi verebilecek miyim diye finalime çalıştım. Bu yıl da sanırım öyle yapacağız. Zaten böyle uç eğlenceleri asla yapmayan- açık olmak gerekirse yapamayan- yılbaşını da diğer günlerden sadece çerez ve oynanan minik fırdöndülerle farklı kılan bir aileye sahip olduğum için çok da mutsuz değilim.
Bu yıl hayatımda neler değiştirdi diye dönüp bakarken,
Çekirdek ailemin olduğu gibi kaldığı ve rutin yılbaşımızı bu şekilde geçireceğimizi bildiğim için şükrediyorum.
Onun dışında bu yıl, bol bol şirket gördüm. Fabrikalara gittim. Bazısıyla online bazısıyla yüz yüze iletişime geçme fırsatım oldu. Onlarca türden mülakata girdim. Hepsinden red yedim. Başlarda iki gün ağladım, ardından alıştım, her sabah uyanıp başvurduğumu bile unuttuğum alelade bir şirketten red yiyince kendime ödül verdim bir saat daha uyudum. Bir mülakata girebilmek için bir gecede C# öğrendim. Bu girdiğim son mülakattı. Sonuna kadar geldim. Online geçen görüşme sonunda tabiri caizse el sıkıştık. Tamam dedim annemlere. Oldu bu iş. “Mülakatı yapan IK başlayacaksın dedi ben sıramı savdım.” Arkadaşlarıma akrabalarıma anlattım. Böyle bir yola girdim diye heyecanlanırken bu şirketin geçe geçe ilerlediğim mülakatlar zinciri bir anda koptu ve başlayacağım günün bir gün öncesi red geldi. Elbette hakkımı aradım ve pandemiden dolayı alım sayısını düşürdükleri için bir filtreleme daha yaptıklarını söylediler. İnsanın onlarca red yedikten sonra kendine olan özgüveni ciddi manada zedeleniyormuş. Evde ceketle dolanmaktan kendimi çok mühim bir iş gibi yapar gibi hissetmekten gına geldi .
Babam zaten yemek yapardı ancak pandemi sürecinde öğrendik ki gerçekten çok güzel yemekler yapabiliyor. Güzel yemek anlayışında bol bol sarımsak ve acı olsa da zaten kimsenin dert ettiği bir şey değil. Ailecek Prison Break 5 sezonunu 2 haftada tükettik. Tüketim çılgını olduğumuzu yalnızca buna bakarak bile söyleyebiliriz.
En yakın arkadaşımla hararetli bir kavga edip arkadaşlığımızı bitirdik. Dört yılda inşa ettiğimizden fazlasını yıktık ama iki tarafın da zerre umrunda değil belll ki. Hava hoş.
Ben 2020 ye oyun havası dinlerken ağlayarak girmiştim. Sebebini daha net anlayabiliyorum şuan.
Çalışmam gereken finaller, bitirme projesi, bulmam gereken bir iş… Üstümdeki iş yükünü saymakla bitmez. Çalışıyor muyum asla. Biraz önce bir elmayı sırf ders çalışmamak için önce soyup sonra kesme tahtasında minicik minicik kesip kaşıkla yedim. Cidden ruh halim hiç iyi değil.
2021 mi?
Keramet sayılarda değil, daha ülke ve Dünya kavrayamadı ama. Bakıp görelim. Umut sonuçta.
