Birçok kez “Hiç böyle düşünmemiştim” deriz, diyoruz. Şahsen küçükken annemin defalarca ,dediğim şeyi ileride daha iyi anlayacaksın, diye kurduğu cümlelerde inatla her şeyi anlıyorum dahası ne olabilir ki? diye kendimi yetersiz hissettiğim anlar oldu. Evet anne, şuan daha iyi anlıyorum:) Hayat size bir şeyler gösterdikçe, belki güleryüzle belki katlanamayacağınız şekillerde, bir olaya çok farklı bakmayı öğreniyorsunuz. Belki de olayı unutup bambaşka şeylere odaklanıyorsunuz. Buna büyümek deniyor sanırım ya da farkındalık. Yumurta mı tavuktan çıkar tavuk mu yumurtadan? Büyüdükçe mi farkındalığımız artar, farkındalık arttıkça mı büyürüz? Cevabı bakış açımızla değişiyor. Az önce indirdim uygulamayı, ilk yazım. Başlama nedenim de bir duruma karşı geliştirdiğim farkındalık oldu. Gördünüz mü? Farkına varmak belki de attığımız her adımın sebebi. O aydınlanma da her an gelebiliyor. Evet mesela ben obsesif kompulsif bozukluk hastasıyım. Teşhis ilk konulduğunda aylarca kendime “ben bu hastalığı yeneceğim ama kaynağı ne, neden böyleyim?” diye düşündüm ve cevabı ne zaman buldum biliyor musunuz? Üniversite sınavında istediğim başarıyı elde edemediğimde. Takıntılarım önüne geçilemeyecek bir hal almıştı ve kendimden önce babamın yüzüne nasıl bakıcam sorusunu sorduğumda fark ettim. Ben babasına hayran bir insandım hep. Onun görebileceğim en mükemmel insan olduğuna inanıyordum ve bende öyle olmak istiyordum. Yaşadığım her başarısızlıkta ,hayır ben mükemmel olmalıyım, diyerek kendimi çok zor durumlara sokuyordum. Hastalığımın sebebi babama olan hayranlığımdı. Çok ilginç değil mi? Farkındalık çok geniş bir alanı kapsar bu sadece bir örneğiydi. Ve aranızdayım yaşadığım başka bir farkındalık sayesinde. Hoş buldum 🙂
Adım Adım Farkındayım
