“Uyusun da büyüsün” ninnisinin acımasız bir ninni olduğunu büyüdüğüm zaman öğrendim. Bir çiçeğin içine saklanamayacak kadar büyüdüğümde. Sonra zamanla bir şeyi daha öğrendim insanın gerçeğinin kendi düşleri olduğunu.
Hacimsel olarak işgal ettiğim yerlerden en uzağa kendi düşlerim ile gidebildim. Başarısız olduğum her iş ,ilişki ,sohbet her neyin içinde varsam kendimi o çok sonradan anlaşılmaya mahkum bir kalp gibi kabul ettim hatta bu durumumu kalbimin meydanlarında tellallarıma okuttum. Şöyle sonlanıyordu sözlerim ….Ben defolu hayaller reyonunun son yaşayan parçası artık biliyorum defolu diye dudak büktüğünüz her neyim varsa onların size asla yakışmayacağını.
Şimdi size söz veriyorum . Saklandığımız yerlerde bizi hiç kimse bulamayacak. Bazen Arı Maya gibi bir çiçeğin içine saklanacağız bazense güneşi ardına alıp gölgesi ile dans eden çocuğun gölgesine saklanacağız. Kaçmayacağız ama asla kaçmayacağız söz veriyorum. Bazen uslu bir çocuk olmaktan vazgeçip şirinleri görmeyi erteleyeceğiz. Yani gürültü koparıp Gargamel ile çatışmayı da göze alacağız.
Sözümün kısacası ben düşlerimizin görünmezlik iksiri içtiğine inanıyorum ki inanmak sihirli bir kelimedir zaten. Şimdi bir düşümün sihrini bozuyorum. Bence dünya D harfli bir çokomeldir .
