O günü diğerlerinden farklı kılan çok şey vardı fakat hiç birini bulamıyordum. Neydi hayatımın ritmine yapılmış o dokunuş? Kimdi beynimdeki saç ağartan insan? Neden bana iyilik yapıyordu. Hepimiz de biliyoruz ki kolay kolay kimse kimseye karşılıksız güzel şeyler yapmaz. Bilmiyorum daha düne kadar aklımın duvarları üstüme üstüme geliyordu. Şimdi ise dağ bayır özgürce koşan bir at gibiyim. Neydi bu köklü değişimin sebebi, onu bulup teşekkür etmeliyim.
Güzel bir hayat, tadına doyum olmaz günler, durağanlıktan tam gaz uzaklaşmış gündüzlerin kovaladığı geceler, enfes yemekler, bitmek bilmeyen kahkahalar… Hepsi artık hayatımın parçaları haline gelmişti sebebini hala bulamamıştım .Tam aramaktan vazgeçecektim ki pes etmeyi bile unutmuş haldeydim… Ve şunu fark ettim hayatım tıkanık bir borunun çatlaklarından fışkırıp yoluna girmeye çalışıyorken nasıl oldu da uzun geniş temiz bir akarsuyun içinde süzülür olmuştum. Evet şimdi beni iyi dinleyin.
İlk yaptığım “belki” demeden uyumak olmuştu o gece. Belki şunu söylerim , belki bunu söyler oraya da uğrarım… Bunların hepsini tek kalemde nasıl oldu da silebildin bir anda diyeceksiniz. Bir güç. Bunu bana sağlam kararlı bir güç yaptırmıştı.
Her şeyden önce o gece yarını değil de yarımı düşünmüştüm ,hatta tam olarak böyle bir çukura düşmüştüm de yalpalıyordum sadece. Ertesi günü düşünmek aslında benim vazgeçilmezimdir ancak bunu yaparken ne kadar eksik olduğumu diğer yarıma ,fikirlerime seçimlerime ilgi göstermediğimi fark etmiştim. Evet işte şimdi daha yakınım kendime, “belki” siz ama daha “benlik” li günlere… Umarım size de bana yapılan o dokunuş bir gün gelir ve siyahtan beyaza ,diplerde zirveye olan bir yolculuğa girersiniz. Bence yine de bu gücün size gelmesini beklemeyin. Naçizane bir öneri…
