Ne yaptığının farkında olmamaktır. Önce çok normal gelir, kimse öğrenmezse sorun olmaz diye düşünürsün. Ama aslında öyle değil, kimse öğrenmese bile o sıkıntı gelir seni bulur.
Bu durumun bir de iki tarafın da gerçeği bildiği ama kimseye çaktırmadığı evre vardır ki bir süre sonra bağlar kopmaya, göz göze gelmemeye ve en sonunda arkadaşlığın bitmesiyle son bulur. Bazılarımız şanslıdır ki bir daha barışılmaz ve unutmaya çalışır hatta unutursun. Ama benim gibi şanssız olanlar, her şeyi göze alarak tekrar barışan birinden hep bir adım atmasını bekler. Çok bekler. Öyle bir şey yok.
Bu barışma da aynı yazıya başlarken dediğim gibidir. Ne yaptığının farkında olmamaktır. Sevinirsin, işte bir şans diye düşünürsün ama asıl gerçeği tekrar o bağ kopunca anlarsın. Artık onunla vakit geçirdiğiniz yerlerde uzaklara bakarsınız, aramasını sormasını istersiniz, ilk girdiğiniz beklentiden daha fazla beklenti içerisine girersiniz ama bunların karşılığı hiç olmaz.
Daha sonra görürsünüz gözünüzün önündekini. Aslında her şeyi göze alarak sizinle barıştığını sandığınız insan yalnız kalmamak için, ilginizi istediği için sizi kullanmıştır. Bu kafanıza dank ettiğinde ise yapacak bir şey yoktur.
Suçlu olan o değildir ki, bunca şeyin olmasına izin veren sizsiniz. Suçlu sizsiniz.
