Tüm insanlığın cennete gitmesi tarafıyım. En kötümüzün en sevgisiz olduğuna inanıyorum.Sevgi ile iyileştiremediklerimizin bile en başta istediği sevgiyi alamadığı için o kadar kötü olduğuna…
Yaa farklı olsaydı. En başta koşulsuz, kuralsız sevilseydik, daha iyi insanlar olmaz mıydık? Daha anlayışlı ve daha zararsız.. Kurallara uyunca sevileceğimiz koşulu ile büyütülüp, kuralına göre oynarken bir anda o sevgisizliği hissetmek yıkmıyor mu hepimizi ?
Ya farklı oysaydı, kuralsız, yaptıkları sundukları ile değilde sadece hissettiğimiz sevgi ile yol alsaydık. Kime koşardık. Haa işte kime koşuyorsak ona aitiz aslında. Kötü olmadan bir adım önce kime rastladıysa yolumuz tam olarak ona… Günahlarımızın yanlışlarımızın nasıl dağıtıldığıyla ilgili bir fikrim yok ama olması gereken kim sizi kötüye sevgisizliğe itiyorsa ona yazılmalı ne varsa… İlk gühahınızı, ilk sabahlara kadar ağladığınızı ve ilk ciğerinizin yandığı anları hatırladınız mi? Nasıl masum başlamıştınız, nasıl umut dolu… Yıktılar ufattılar… Aynaya bakıp ilk söz verişinizi hatırladınız mı ? Tek başınıza kötü olmadınız. Tek başlarına kötü olmadılar. Ya farklı olsaydı tüm koşullar sizin ve onlar için….
Koşulsuz sevilmeniz dileği ile… Haa unutmadan kimsenin kötüsünün başı olmadan yola devam etme niyeti ile…
