Herkese selamlar. Yazıma başlamadan önce sizleri selamlamak istedim. Bugün sizlere inanmaktan bahsedicem. Kendimize neden inanmalıyız? Çünkü efendim, inanmak başarmanın yarısıdır ve kendimizden başka kimsemiz yoktur. Çünkü efendim, inanmadan başaramayız ve hayatımıza adapte olamayız. Bu arada sizli bizli konuşmayı bi kenara bırakıyorum:)) Senli, benli konuşalım sizle.. Sevgili okurum sana diyorum ki; Başkalarına göre hareket etme. Senin hayatındaki en gerekli kişi sensin başkaları değil.. Ben mesela.. İnsanların benim hakkımdaki düşünceleri umrumda olmuyor. Çünkü bu benim hayatım ve benim kararlarım!Daha bir sürü çünkülerle devam ettirebilirim de.. Çünkü mesela çünkü işte.. :))) Devam ediyorum.. Kendi bildiğimi okumakta üstüme tanımam mesela. Neden mi çünkü kendi doğrularımın olduğuna inandığım bir inancım var. Kendime inanıyorum.. O ne der bu ne der kategorisinin “Elalem” başlıklarına tıkadım kulaklarımı.. Sizde öyle yapsanıza! Başkalarına göre hareket etmesenize. Doğru inandığınız her şeyin peşinden gitsenize! Ne istiyorsanız onu yapsanıza! Sonuçta kimse sizin yerinize mezara girmeyecek anlasanıza!
Evet.. İnanmaktan bahsettim sürekli. Peki neden?Neden bu kadar önemli inanmak.. Çünkü mutlu olmak,inanmakla olur bence.. Peki nasıl mı olacağız mutlu?? Mesela işe kendimizi motive etmekle başlayabiliriz.. Sabah uyandığımızda ilk kendimize diyelim günaydın. Hadi başlayalım.. Sabah olduğunu farzedelim,uyandın.. Haydi şimdi en enerjik halinle geç aynanın karşısına ve başla. Günaydın de kendine. Evet önce kendine sonra başkalarına.. Öncelik hep sen ol! Başla bakalım… Günaydın, günaydın,günaydın… Sonra hemen planla kendini. Proglamla.. Bugün ne yapacağını, güne ve kendine ne katacağını planla. Günün sonunda da ne yap biliyo musun. Değerlendir. Bak bakalım planına göre hareket etmiş misin etmemiş misin? Diyelim ki etmedin. Eee ne yapacaksın? Vaz mı geçeceksin hemen? Pes mi edeceksin yoksa? Yapmayacak mısın artık plan? Heyy! Sana diyorum sana.. Sakın bak sakın.. Yok öyle hemen bırakmak. Kolay değil öyle vazgeçmek,pes etmek. Tamam mı bak. Çıkar, at o iki kelimeyi kafandan. Vazgeçmek ve pes etmek. Bu iki kelime yok artık hayatında.. Olabilir.. Bugün plana göre hareket etmedin tamam. Olsun daha bir sürü yarın var. İnancımız var bi kere.. Bugün olmazsa, yarın.. Yeter ki inanmaktan vazgeçme!
