Ahh yorgun ruhum, ruhumun bedenime ağır gelen havalar. Bu havalar bana göre değil yok yok bana göre olmayan havalar değildi sendin. Senin yanındayım her ne olursa olsun ben hep senin yanındayım diyen biriydin ve bu cümlelere sonsuz güvenim vardı, Çünkü sen mükemmel beni seven ve benim üzülmeme kırılmamı asla istemezsin çünkü sen bana kıyamazdın degil mi? Ahh ben meğer ne çok aptalmışım. Aşkın sevdanın sadece dizi, film ve efsanelerde olabileceğini unutmuşum benimkisi sadece bir anlık boşluktu belki de. Sahi sevgi neydi? Keşke hiç girmeseydin hayatıma beni uçuruma sürüklemeseydin ve bende senin benim elimi tutuğunu atlayınca beraber atlayacağımızı sanmasaydım. Aslında iyi oldu bazen iyi ki diyorum biliyor musun? Beni olgunlaştırdın beni daha güçlü, kırılmaz, herşeye rağmen dik durabilen, gülümsemesi hiç eksik olmayan ve hiç kimseye güvenmeyen bir insan yaptın bunun için iyi ki demeliyim sana ve ben seni affettim, asıl affetmediğim kişi kendim bendim. Kalp çok büyük bir organmiş her şeyi herkesi sığabilecek kadar büyükmüş herkesi affedecek kadar büyükmüş peki kendimi affedecek kadar niye değil. Ben kendimle kavgalıyim benim kavgam da öfkem de kendimle. Bir savaş bir devrim bir yangın var içimde bu yangın beni küle döndürene kadar yanacak.
Kendimi affedemedim
