Gece .. Sadece bir günün kararmasından mı ibarettir ? Yoksa yalnızca güneş gittiğinde akşam saatlerinden sonra gelen o zaman dilimi mi? Elbette hiçbiri. Ayrı sırları vardır gecelerin. Tabii , karanlık gecelerin ilacını bulana da ne demeli. Peki nedir bu ‘gece’nin sırrı ?
Gecenin ayrı bir yalnızlığı vardır derler. Ne de doğru derler. İnsanın sabah biriktirdiği her dert gece çıkar günyüzüne. Dalarsınız düşünceler içine , derin derin.. Karanlık kasvetiyle sizi içine çekmeye devam ederken o düşüncelerin içinden çıkabilmek de ustaca iş doğrusu. Ama her derdin olduğu gibi bu kasvetten de kurtulmanın da elbette vardır bir ilacı. Bazı yaz akşamları gecenin derin saatlerinde adeta geceye fısıldayan o rüzgarın yüzünü okşaması eşliğinde, kapkara gökyüzünde ışıldayan ay ve yıldızlara bakarken, arka planda açılan o müziğin ruhumuza şifalı ellerini dokundurduğu bir yürüyüş.
Aslında yazı kışı olmaz bu aktivitenin. Mesela ben kendimi çok sıkışmış hissettiğim bazı geceler yaparım, işe yaramadığını çok nadiren gördüm doğrusu. Sonra eve gelirim ve son işlerimi de yapıp sıcak yatağıma girerim.
Gecenin kasveti anlatılmaz, yaşanır. Her karanlığın sonunda aydınlık olacağı bilinse de, kim bilir? Belki o karanlığın ve kasvetin içinde daha vereceğimiz çok fedakarlık var…
