Selamm🙋🏽♀️ Ben geldim. Üniversite mezunu, 25 yaşında bir kadın! Anlatacaklarıma başlıyorum o vakit. Heyecan dolu bir yolculuk üniversite hayalleri.. Tam ergenlik zamanları lise son sınıf, kankalarımla başladık hayaller kurmaya.. Başka bir şehirde üniversite kazanıp buralardan gitmek, aynı eve çıkmak.. Derken kazandım üniversiteyi. Kankalarımla bırakın aynı eve çıkmayı aynı şehri bile tutturamadık.. her neyse.. o heyecan dolu yolculuk başladı benim için.. Gittim, gördüm, üniversite hayatını sonuna kadar yaşadım..
O kadar zor derslerim o kadar sıkı hocalarım vardı ki mezun olsam da kurtulsam derdim! Bir kurtulsam asla üzülmem, özlemem buraları derdim. Ta ki mezuniyet haftasına gelene kadar. Anladım ki o işler öyle olmuyormuş. O haftadan sonra, omuzlarıma binen sorumluluklar, iş bulamama kaygısı, herkesin benden 5000 TL maaşlı iş bulma beklentisi.. ne boktan bir his yaratıyor bende.. ailemin beni kırmamak için iş bul çalış dememesi fakat bakışlarından ne anlatmak istediklerini anlamam.. Gereksiz akrabalarımın, okudun da ne oldun, bak bir bok olamadın boş boş yıllarını öldüreceğine eğer evlenseydin 5 yaşında çocuğun olurdu söylemleri.. (neden varsınız akrabalar neden) Her uygun iş ilanına başvuru yapmam fakat işverenlerin tecrübe beklentisi🤦🏽♀️ Ya hu! Bana kimse iş vermezse ben nasıl tecrübe edinebilirim ki 🤭
Her neyse.. madem öyle mesleğimi yapamıyorum, gireyim bi iş yapayım cebim para görsün diyip işe girmem.. egoist işverenimin yanında 12 saat sigortasız çalışan, üniversite mezunu sayın Ekonomist Esra! Para kazanmak zor derler, zormuş🤦🏽♀️ Ee tabi 12 saat çalışma, ahşap kesim atölyesinde ki toz derken benim sistem error verdi, alerjim astıma çevirdi, olduk mu şimdi hasta.. Doktor, ciğerimin o çalışma ortamına dayanacak gücü kalmadığını, tozdan uzak ferah işte çalışmam gerektiğini söylemesi üzerine sonuç; ben yine hem işsiz hem de hasta.. diyeceklerim bu kadar.. Görüşmek üzere👋🏽
