18 yaşındayım. Ben hayatın ne demek olduğunu 17 yaşımda öğrendim. 17 yaş en zor yaş derlerdi inanmazdım derlerdi derken bir kitaptan okumuştum. Alt tarafı 2 sayı bir tanesi yerinden oynayacak ne olabilir ki diyordum. Sanırım bu söylentiyi benim karşıma evren çıkardı. Hayatımda gördüğüm en büyük acı o zamana kadar aldatılmaydi, sevilmemeydi bir gün ansızın dünyamın altı üstüne geldi. Ben benliğimi unutacak duruma geldim bir insan ağlamaktan yorulur mu? Yorgana sarılıp Allah’ım her gün aşk acısı çekeyim de toprağın kokusuna evimizin dağı demiyeyim diye aglar mi 17 yasinda biri hayata dair her şeyi bilmek zorunda değildi. Size biraz kendimi anlatayım. Ben ailemin camdan kızıydım dokunmadan kırılırdım bi kalbim vardı sadece çok sevilmek ister aşırı ilgi manyağı bir kalpti birazcik ilgi azalınca hemeb goz yaşı sele dönerdi çevrem zaten o kadar arkadas doluydu ki hepsiylede aram iyidi ve çok insan canlısıydım bir gecede dünya beni tersine çevirdi olmayacak acıları yaşayıp duygusuz oldum ve bunu ben kendim yaptim boyle daha güçlü olunuyor. Oturun ve düşünün ben kimim ben ne istiyorum bu hayat bana ne sunarsa mutlu olurum diye sizi siz yapan her şeyi düşünün emin olun çok güçlü olursunuz benim hikayem cok karisik saatlerce yazıp anlatmayı isterdim. Ben suan nasılım biliyor musunuz canım çok yansa gözümden yaş gelmez çevremde olan insan sayısı elinizin parmağını geçmez kimse beni sevsin de istemiyorum hayat toprağa insan koyunca gerçek yüzünü gösterir. Ve bunuda unutmayın fazla samimiyet tez ayrılık getirir insanları asla çok sevmeyin pamuk kalbiniz taşa dönüşür.
Saat şuan gecenin 03.47 sı ben bunları yazıyorum sebebi sadece benim gibi insanlardan iyilik beklemeyin çok sevin ama belli edip yarı yolda kalmayın toprak alınca değer bilmeyin diye sadece yazmak istedim.
Yarışma
