Evet her birimiz ırkçıyız fakat farkında bile değiliz. Hayatta karşımıza çıkan insanları güzel, çirkin, zengin, fakir olarak ayırıyor sonra da bunlara göre davranışlar sergiliyoruz. Örneğin aşkı ele alalım karşımıza çıkan veya bizim onun karşısına çıktığımız biri bize sevdiğini, hoşlandığını söylediğinde nasıl da ön yargılı olabiliyoruz bazen, sonra da lafa geldiğimizde “ben insanların içine bakarım ” diye etrafa övgüler savuruyoruz ama hiç düşünmüyoruz karşımızdakini, acaba nasıl hayalleri vardı, bir mutluluğu nasılda darmaduman ettik çünkü neden beğenmedik belki de çirkindi belki orası burası yamuktu neden içine bakmadan yargılıyoruz neden yapıyoruz bunu? Herhangi bir yerde denk geldiğimizde beyaz-siyah ayrımı yapıldığında nasıl tepki gösteriyor bunu sosyal medyada ki paylaşımlarla da bir güzel süslüyoruz ama gerçek hayatta bir de birer ırkçıyız. Çok mu fark var arada ha güzel olmuş ha çirkin, ha beyaz olmuş ha siyah hepsi ayrım yapmak değil midir? hepsi kendimizi üstün görmek değil midir?. Her şeyi o kadar çok basitleştirdik ve bunu o kadar kabullendik ki kendi yaptıklarımızı görmüyor ırkçılığın sadece siyah-beyaz ayrımı olduğunu düşünüyoruz. Hiç düşündük mü belki de mutlu olmamamızın sebebi de bu geçmişte kırdığımız kalpler için hayat bir şekilde bizlerden intikam alıyor ve biz sadece döneme, etrafa hayatımıza göre yargılıyoruz. En azından bunların farkında olup dikkatle davranmamız gerektiğini bilen bireyler olmamız dileğiyle…
Her birimiz ırkçıyız
