Bir çizgi film karakteri olan ve neredeyse çoğu insanın bildiği cedric’in bir repliği ile başlamak istiyorum. “8 yaşındaysanız ve aşıksanız hayat gerçekten çok güzeldir.” Öyle midir gerçekten? Ben neden bu güzelliği değil 8 yaşında, 17 yaşıma gelmişken hala keşfedemedim? Sanırım sorun bende. Belki de yaşamayı bilmiyorumdur…
İster 8 yaşında olun, ister 18. Hayat her yaşta zordur. Aşıkken bile. Ben, 17 yaşında genç bir kızım. Üniversite sınavına hazırlanıyorum, hazırlanıyorum ama gelin birde bana sorun nasıl hazırlanıyorsun diye. Düşünmem gereken ‘hangi bölümü okusam? hangi üniversiteye gitsem?’ olması gerekirken ben ‘acaba biriktirdiğim para test kitaplarına yeter mi?’ diye hayıflanıyorum. Bir test kitabı 60-70 tl olunca düşünmemek de elde değil.
İnsan büyümeye başladıkça daha fazla sorumluluk sahibi oluyor. Ailemden para istemeye yüzüm olmuyor. Babamın aldığı emekli maaşının yarısı ev için harcanırken yarısı da üniversite okuyan abime gidiyor. Bende 2-3 test kitabı almak için online satış sitelerinde kullanmadığım eşyaları elden çıkarıyor, bazı kitapçılara da okuduğum ve rafımda tozlanan kitapları satıyorum. Ama sanırım bu benim imtihanım oluyor. Kitap okumaya, biriktirmeye aşık bir kızım ve kitaplarımı 3-5 kuruşa satınca kanıma dokunmuyor değil. Eve gelip rafımdaki boşluğu görünce omuzlarım sarsılarak ağlıyorum ama elimden bir şey gelmiyor. Sonuçta kimseye yük olmuyorum değil mi?
Ben, 17 yaşında genç bir kızım. Asıl hedefim güçlü bir Arkeolog olmak ama Türkiye şartlarında ancak ismi geçen bir mesleğe sahip olursam para kazanabilirim. (Doktor, Mühendis, Avukat…) Oysa biliyorum ki Psikoloji okusam başarılı bir psikolog olamam, Hukuk okusam Avukatlığımı konuşturamam. Çünkü saha çalışmalarında daha başarılı olacağımı biliyorum. Tarihi seviyorum.
Türkiye’de öğrenci olmak çok zor. Bana kalırsa Türkiye’de yaşamak daha zor. Avuç içine iş-aş yazıp kendini asan bir adamın ardından ‘saygı değer bakanımız.’ Türkiye’de yoksulluğun sorun olmaktan çıktığını iddia ediyor.
“Ölüyoruz ve bize ‘bakan’yok. Bağırıyoruz ama duyulmuyoruz. Sadece bir haber sitesinde ‘kahroluyoruz.'”
Konuya geri dönüş yapayım. Elimde kalan birkaç kitabı daha sattıktan sonra aileme muhtaç kalacağım. Makale ve blog yazma sitelerinde para kazanabilmeyi düşünürken buluyorum kendimi. Artık ders çalışmak için uğraşmıyorum. Çünkü okusam da ‘diplomalı’ bir işsiz olacağım. Ama yine de okuyacağım. İlim için, irfan için. Yaşıyorsam bari güzel yaşayayım istiyorum.
Evet, 17 yaşındayım ve hayat 30’u görmeme izin verirse yaşayacağım. Parayı da bir işe girip çalışarak kazanacağım. Bir geleceği düşünmek için çok yaşlı hissediyorum.
17 Yaşındaysanız ve parasızsanız hayat gerçekten çok zor.
