Başlığın sebebi dün Zehra’nın doğum günü olmasıydı. Aslında bu yazı dün atılmalıydı ama ben dün yazmıştım hem de çok güzel yazmıştım. Sonra Kooplog u arka plana aldım ama kapatmadım. Yeni sekme açtım ve Watpadd e girdim. Kooplog a geri döndüğümde tüm yazdıklarım gitmişti ve benim hevesim kaçtı yazamadım.
Bu gün iki tane yazı atacağım, hem 9. hem de 10. gün için. Bunu hiç aksatmadan 1 yıl boyunca yapacağım ve sonra 2. yıla geçeceğim ama daha bir yılın bitmesine 356 gün kaldı. Bu gün için iyi haber yok ama iki tane kötü haber var. Birinci kötü haber benim omzumu sakatlamam. Sanki bıçak saplanıyormuş gibi hissediyorum. Son zamanlarda yazarken, oynarken ya da günlük işlerimi yaparken omzumu çok kullanıyorum. Ters bir hareket de buna eklenince muhtemelen sakatlandı. İkinci kötü haber ise Zehra’nın 89 yaşındaki bir akrabasının korona olması.
Artık kitap yayımlatmak istiyorum çünkü Watpadd hiç bir işe yaramıyor. Yazı yazıyorum ve bazı kelimeleri güya düzelterek saçma sapan hale getiriyor. Mesela ”Bu gün her zamanki gibi normal bir gündü” cümlesini ”Bu gün izim türümüz için normal bir gündü” cümlesine çevirmiş ve bunu Birinsan Hikayelerinde oldu ve bu Birinsan Hikayelerini yayından kaldırmama yetecek kadar iyi bir sebepti. Birinsan Hikayeleri bir gün yayımlanacak ama ne zaman olduğunu bilmiyorum. Fakat bu olacak.
Ben bloğu yazarken Zehra’nın başka işleri vardı bu yüzden bana sonra katılacak. Bu gün ne yazacağımı bilmiyorum çünkü yazacak bir şey kalmadı. Birinsan Hikayeleri Watpadd için değil. Yıl:2070 ise 2 gün önce bitti. Bu da sanırım yeni hikaye başlayacak demek oluyor. Aklımda değişik ve güzel fikirler var ve sanırım birisini uygulayacağım.
Bu fikir, Zehra ile konuştuğumuz bazı whatsapp mesajlarını içeriyor ancak başka şeyler de yazabilirim. Watpadd e ortalama okumam 15 falan ancak Kooplog ta yazdığım 4.Gün bloğum 26 kez okundu ve 5 kez beğenildi. Elbette bu fazla değil ancak şu anda rekor.
Sanırım bu günlük bu kadar…
