- Yalnız kalmak. Yaptıklarını, yaşadıklarını, hissettiklerini kimseyle paylaşamamak. Birine verilebilecek en büyük ve kudretli ceza. Tek dostunun kendin olması.
En büyük korkularımdan biri yalnızlık. Hayatı başkaları için yaşamıyorum tabii ki, kendim için yaşıyorum. Etrafımda arkadaşlarımın, sevdiklerimin olması da kendi bencilliğimin karnını doyuran şeyler olarak betimliyorum; çünkü en büyük korkumdan beni uzak tutuyorlar. Hatta bi arkadaşıma karşılıksız yardım ettiğimde bile bencilliğimi hissediyorum. Yardım etmek için yardım etmiyorum; yardım ettiğimde haz aldığım için yardım ediyorum, kendimi tatmin etmek için. Tam karşılıksız değilmiş demek ki. Her arkadaş ilişkisinin de bunun üzerine kurulu olduğunu ve olması gerektiğini düşünüyorum. Eğer birisi benimle konuşurken bana bir şey katmıyorsa, beni mutlu etmiyorsa, beni eğlendirmiyorsa neden ona katlanayım ki? Burda da “pros and cons” olayı giriyor fikrimce, herkesin zihninin derinindeki arkadaşları için çizili çetele.
Efendim öncelikle şu kısmı bi geçelim; sizinle %100 uyumlu kimse bu hayatta karşınıza çıkmaz, çıkamaz! Ne arkadaşınız olarak, ne sevdiceğiniz olarak. Ben de bu hayatta kendime göre birini bulamayacağımı bir süredir inkar etmiyor, bundan ızdırap da duymuyorum. Furkan’ın kız versiyonu ne iyi olurdu ya, narsistliğe giriyosa bu düşünce narsistim arkadaş!
Artılar ve eksiler burada devreye giriyor. Biri bana huzurdan çok huzursuzluk veriyorsa arkadaş-sevdicek olamam gibi keskin bi çizgiyle ayırmıyorum bu durumu, çok daha karmaşık. Ama temelinde bunun yattığına eminim. Bi şarkının nakaratı sizi bulutların üstüne çıkarır ya hani. Sadece birkaç saniyedir ama orası. Geri kalanı sırf o nakaratı dinlemek için geçirirsiniz dakikalarca. Hah, o biçimden bi denge de olabilir, sadece nakaratı sevmediğiniz bi şarkıyı da genel itibariyle ortalamanın üstünde mutlu olduğunuz için de dinleyebilirsiniz. Bunun zihnimizin derinlerinde karmaşık bi algoritma şeklinde işlediğine inanıyorum.
Velhasıl kelam, yalnızlıktan bu denli korkup böyle düşüncelerle arkadaş edinmem biraz çelişkili olduğu varsayılabilir. Kendimle çok çelişiyorum. Arkadaşlarım, sizi çok seviyorum. İyi ki arkadaşlarımsınız. Sizi ve bana yaşattıklarınızın hepsini seviyorum.
