Evet! Neredeyse bir hafta oluyor! Zaman çok hızlı geçiyor evde ve yazmanın çok yarar var bu konu hakkında. Yazmak çok güzel ve güzel olan herşey çok çabuk bitiyor bunu knaıtlamama gerek yok. Çünkü hepimiz bu duyguyu yaşarız ve sadece güzel anılarımızın olduğu yerler çabuk geçer. Mesela bu korona neredeyse 1 yıldır var ama sanki 10 yıldır var gibi hissediyorum.
Bu gün için ne kötü ne de iyi bir haberim yok. Başlığın sebebi benim kapım. Babam bana dün kapımı kiltilememi söyledi ve anahtarımı elimden aldı. İçerde ne yaptığımı bilmek istiyorlarmış. Aslında benim için hiç sıkıntı değil ama ailem kitap yazdığımızı bilmiyor ve bunu öğrenmelirini istemiyoruz. Şu an kitap yazdığımızı sadece dört kişi biliyor. Ben tek çocuğum. Ve bundan şikayetçi değilim ben böyle rahatım.
Bazen ne zaman kitap yayımlatacağımızı merak ediyorum. Bunu yapacağımızı biliyorum ama zamanını bilmiyorum. Bunu çabuk yapmamız gerekli çünkü insan ömrü kısıtlı.
Anahtara geri dönersek, ölen kuşum sayesinde babamın anahtarı sakladığı yeri buldum! Çikonun eskiden konduğu yerlerde kakaları duruyordu. Onları temizlemek için çıktığımızda bir de ne göreyim! Anahtar o dolabın üstünde duruyor. Demek ki babam anahtarımı oraya koymuş. Burdan sana teşekkür ediyorum.:(
Sanırım bu SABAHLIK bu kadar…
